Unicode
နွေဦးကြောင့်ထင် ဘုရား ရွှေထီးပေါ်မှ ဆည်းလည်းသံကလေးက လေပြေနှင့်အတူ တချွင်ချွင် သံသာပေးလျက်ရှိသည်။လေပြေအဝှေ့တွင် သစ်ရွက်ဝါများ လွမ်းမောဖွယ်ရာကြွေကျလာကြသည်မှာ ကဗျာဆန်ဆန်မဟုတ်ပဲ သညာဆန်ဆန်ကလေး။သက်ပိုင် သူ့ပုခုံးထက်တွင် စိုစွတ်မှုကိုခံစားလိုက်ရသည်။လေးရုံငိုနေသည်လား။
"ကျွန် ကျွန်တော် ဆရာနွေးကို အရမ်းသတိရနေတာ"
ရှိုက်သံတဝက်ဖြင့် ပြောလာသည့် ဝမ်းမြောက်စကား။မတွေ့ရတဲ့ နှစ်လကျော်ကျော်လေးအတွင်း ဒီကောင်လေး အားပိုကောင်းလာလိုက်တာ။ဖက်ပွေ့ထားသောလက်တွေကြားသက်ပိုင် အသက်ရှုကျပ်လာသည်။
"ကျွန်တော် ဆရာနွေးကို ဘယ်လောက်တောင် တွေ့ချင်နေခဲ့လဲဆိုတာ"
"အင့် မြတ်လေး ကိုယ်"
"ကျွန်တော်စောင့်နေခဲ့တာ ကျွန်တော်"
"မြတ် မြတ်လေး ဖယ်ဦးလို့ ကိုယ်အသက်ရှုကျပ်နေပြီ"
ထိုအခါမှ ဖက်ပွေ့ထားသည့်လက်များကိုဖယ်ခွာသွားပြီ လက်ကိုနောက်ပစ်ကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဟန်ဖြင့် ဂုတ်ပိုးကိုပွတ်သတ်နေသေးသည်။
"ဟိုလေ ဆရာနွေး"
"အော "
သူပြုံးစိစိဖြင့် မေးလေးဆတ်ပြလိုက်တော့ သူ့ကိုငုံ့မိုးကြည့်လာသည်။
"ဟို ဒီဇင်ဘာညက ဆရာနွေးပြောခဲ့တာလေ"
"အောဟော ကိုယ်ဘာပြောခဲ့တာပါလိမ့်"
"ဆရာနွေး! "
"ဟင်"
"ဆရာနွေးပဲ စာမေးပွဲပြီးရင် "
အာ သူဘာတွေများပြောခဲ့မိပါလိမ့်။ခုလိုကြီး အဖြေတောင်းခံရတော့ အပျိုဖြန်းကလေးလို ရှက်ရွံ့နေပြန်သည်။သူတကယ်မတွေးကြည့်နိုင် သူတို့ချစ်သူတွေသာဆိုလျှင်။
"အဟမ်း"
သူချောင်းဟန့်လိုက်တော့ မျက်လုံးကလေးကလယ်ကလယ်လုပ်၍ ကြည့်လာသေးသည်။
"ကိုယ်ပြောတာက စာမေးပွဲပြီးမှပြောတာလေ"
"စာမေးပွဲကပြီးပြီလေ"
YOU ARE READING
ဆရာလေးကိုပဲ အသည်းစွဲအောင်ချစ်မိပြီ(Complete)
Short Storyစံကားတစ်ပွင့် သက်သေတည် ဆရာလေးကို ကျွန်တော်ချစ်သည်......။💌
