"HON, panalo tayo! Sa atin pa rin si Gab." Hindi mailarawan ang saya sa mukha ni Marlon habang ibinabalita kay Shane ang desisyon ng court of appeals.
"Sana matapos na dito ang lahat ng gulo. Nakakapagod din ang mag-isip kung anong legal battle naman ang kasunod ng bawat desisyon ng korte. Nakakasakit ng ulo." pahayag ni Shane. "Sa bandang huli naman, si Gab pa rin ang mahihirapan. Hindi naman ikaw, o si Rob, o si Paulo ang magsa-suffer talaga. Si Gab. Siya iyong mas apektado sa inyong lahat. Naaawa na ako sa bata."
"Hon, alam mong ipaglalaban ko ang karapatan ko sa anak ko kahit saan pa kami makarating. Hindi talaga maiiwasang maapektuhan si Gab dito. Pero, I'll make sure na nandito ako lagi para protektahan pa rin siya. Kapag natapos na ang lahat ng gusot, babawi ako sa anak ko."
"Nagpapaalala lang naman ako."
"Sila lang naman iyong apela nang apela. Hindi nila matanggap na talo na sila."
"Paano ngayon? Dadalhin na ba ni Rob sa supreme court ang kaso?" tanong ni Shane.
"Hindi ko alam. Sana tumigil na sila. Sana tanggapin na nilang wala naman talaga silang karapatan kay Gab."
"Can't you just allow them to visit Gab anytime they want? Para everybody happy," suhestiyon ni Shane. "Noong graduation ni Gab, alam kong ayaw mong pumunta sila rito. Hindi ka man lang nga nakipag-usap kay Paulo. I know you don't want them around."
"Dahil hindi ako lubusang matatanggap ni Gab kung lagi niyang makikita ang mga pekeng daddy niya," argumento ni Marlon. "Hon, gusto kong mabawi ang nawalang panahon ko sa aking anak. Paano ko magagawa iyon kung laging nakabuntot si Rob at Paulo?"
"But seeing them around will make your son happy. Ayaw mo bang maging totoong masaya si Gab?"
"I can make him happy in my own way. After all, ako ang totoong tatay niya." Sa malas ay mukhang walang balak magpatalo si Marlon. Buo sa loob niya ang desisyong tuluyang mawala sa sistema ni Gab sina Pau at Rob.
***
"TITA MINDA..."
"Hello, Rob! Napatawag ka?"
"Gusto ko lang pong ipaalam sa inyo na bumaba na po ang desisyon ng Court of Appeals," simulang sabi ni Rob sa malungkot na tinig. "Pinanigan po ng korte ang desisyon ng lower court kaya kay Marlon pa rin ang full custody kay Gab. Hindi na po ako aapela pa dahil alam ko naman na kahit saan pa kami makarating, si Marlon pa rin ang papanigan ng korte dahil siya ang totoong ama. Mabigat man sa loob ko, kailangan ko nang tanggapin na wala na sa amin si Gab."
"Kahit ba visiting rights wala?"
"Hindi na po kami humingi. Kung magmamagandang loob si Marlon, bakit hindi. Pero tingin ko, hindi niya gagawin na bigyan kami ng visiting rights. Kayo po ang dapat na magkaroon noon dahil apo n'yo si Gab."
"Nakausap ko na siya noong minsang dinalaw ko si Gab. Sinabi naman niya na puwede akong dumalaw doon anytime."
"Mabuti po kung ganoon." Kahit paano ay nakahinga nang maluwag si Rob. "Tita Minda, kahit wala na po sa amin si Gab, sana po dalawin n'yo pa rin kami rito paminsan-minsan. At kung may problema po kayo na puwede kaming tumulong, huwag po kayong mahihiyang magsabi."
"Maraming salamat, Rob. Napakabuti mo talaga. Maging noong buhay pa si Shiela, lagi ka nang handang tumulong sa amin."
***
"DADDY MARLON, can I visit Daddy Rob and Daddy Pau? I am terribly missing them." Nagulat si Marlon sa sinabi ni Gab. Akala niya ay unti-unti nang nalilimutan nito ang mga ama-amahan.
"No," direktang sagot niya pagkatapos ay matiim na tiningnan ang anak. "We're all busy. We cannot bring you to their house."
"Yaya Imelda will come with me. She knows our house." Hindi nakaligtas sa pandinig ni Marlon ang sinabi ng bata. Our house. Hindi pa nga talaga nawawala sa isipan nito ang dating buhay kasama sina Rob at Pau.
YOU ARE READING
Two Daddies and Me (Completed)
Humor"Where happiness ends, reality begins..." Akala nina Rob at Paulo ay puro saya na lang ang buhay sa piling ni Gab na ngayon ay apat na taong gulang na. Hindi nila inasahan na kasabay ng pagkamulat ng murang isipan ni Gab ay ang pagdating ng mga pro...
