The Famous Girlfriend Stealer (COMPLETED)

Chapter 17: I know that I can possess you.

C H A P T E R - S E V E N T E E N

After he sang last night, I had a different feeling when I woke up.

Happiness? Maybe.

Gusto ko siyang tanungin kung bakit niya yun ginawa at kung ano ang ibig niyang sabihin nong sinabi niya yung 'do you hear that love' thing.

Pero natatakot ako. Natatakot ako na baka sabihin niyang feelingera ako.

Sino ba naman kasi ako para magustuhan niya diba? Isa lang naman akong hamak na maid at tutor niya.

Stop dreaming, Aria! He'll never be yours! Sigaw ng subconcious mind ko.

Ala! E, sino ba naman kasing nagsabi na gusto ko siya? Ayoko sa gangster no. At ayoko rin sa taong walang respeto. No! No way! And no freaking way!

"Mag-iisang dekada ka ng nakatayo diyan sa harapan ng salamin ah. Dalhin mo na lang kaya yan?!"

I snapped out of my thoughts nang bigla siyang sumigaw.

"Grabe. Isang dekada agad-agad? Ito na!" Sigaw ko at kinuha ko na ang backpack ko.

Bago ako lumabas ng kwarto ay ipinikit ko na muna ang mga mata ko and heave a deep sigh. I composed myself and tried to remain calm.

Paglabas ko ay nakita ko siyang nakaupo sa sofa habang nakacross-legs at tinaasan niya ako ng kilay.

"Nasa'n ang malaking salamin na pinapadala ko sayo?" Sarkastiko niyang tanong.

"Tse!" I rolled my eyes and leave him.

Dire-diretso akong lumabas sa condo at hindi ko siya pinansin. Pagdating ko sa harap ng elevator ay dali-dali ko itong pinindot at pagkabukas na pagkabukas nito ay pumasok kaagad ako. Tapos dali-dali kong pinindot ang B-PL (basement-parking lot), hoping na sana ay di niya ako maabutan dahil wala ako sa mood na makisabay sa kanya.

Pero kapag minamalas ka nga naman. Bago pa man masara ang pintuan ng elevator ay nakapasok na siya.

I rolled my eyes and totally ignored his pressence. At ganun din siya. Di niya rin ako pinansin. Nakatayo lang siya sa tabi ko na para bang wala siyang kasama. Malas lang kasi nakikita ko parin ang mukha niyang nakasimangot dahil napapalibutan ng salamin ang bubong ng elevator.

Paghinto ng elevator at pagkabukas na pagkabukas nito ay dali-dali akong lumabas. Pero hindi pa man ako nakakarating sa sasakyan niya ay bigla akong nawalan ng balanse dahil itinulak niya ako. Buti na lang at di ako natumba.

"Ano ba!" Asik ko sa kanya at nagsalubong ang kilay ko pero dinaanan niya lang ako.

"Huwag ka kasing paharang-harang." Iritableng sagot niya.

"Aba!" Kasalanan ko pa ngayon, e, siya tong nanulak!

Hindi ko nalang siya pinatulan dahil baka malate pa kami. Naglakad na ako papunta sa sasakyan niya at dali-dali akong sumakay sa front sit.

"Labas." He said in an authorized tone.

"Ano bang--" hindi ko nalang tinapos ang sasabihin ko at bumaba na ako. Mali ko naman kasi. Ayaw niya kasing sa front sit ako umupo.

In short, ayaw niyang tumabi ako sa kanya.

Binuksan ko ang likuran ng sasakyan at dali-dali akong sumakay.

"Ang arte!" I whispered to my self. Mahirap na. Baka marinig niya at pababain pa ako.

--

While we were on our way to school, he broke the silence. "Don't tell dad that I joined TK." He said.