အပြင်က ရာသီဥတုက ပူပြင်းပြီးတောက်လောင်နေတယ်။ လမ်းမကျယ်ကြီးတွေဟာ အပူရှိန်ကြောင်လောင်မြိုက်နေတယ်။
ခုလက်ရှိရှောင်းကျန့်ခံစားနေရသလိုမျိုးပေါ့။
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့စကားက်ိုသူဘယ်လို့ပြန်ဖြေရမှန်းရုတ်တရက်စဥ်းစားမရဘူး။
အရှိန်ကောင်းကောင်းနဲ့ပူပြင်းနေတဲ့အရာက်ို ရုတ်တရက်ရေလောင်းခံလိုက်ရသလိုမျိုး၊ စောင်အောက်မှာ သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားနေတဲ့လက်တွေက ရပ်တန့်သွားတယ်။သူဒါကိုဖြေရှင်းဖို့အချိန်လိုအပ်နေတယ်....
" နေသိပ်မကောင်းချင်လို့၊ ဝမ်ပေါက်စ ရော ဘာလို့ပြန်ရောက်နေတာလည်း?အလုပ်မဆင်းရဘူးလား?''
အသက်ရှုသံ ခပ်ပြင်းပြင်းနဲ့ အနည်းငယ်ကြမ်းရှနေတဲ့လေသံကထွက်လာတယ်။
မျက်မှောင်က နဲနဲလေး တွန့်ချိုးလျက် သားနဲ့ နှုတ်ခမ်းက ပြုံးမလိုလေး..
"ဟုတ်တယ် ၊ဒီနေ့က နားရက်ရတာ ကျွန်တော်ကိုကို့ကို မပြောပြရသေးဘူး!''
ရိပေါ်က အနားကို လျောက်လာပြီး သူ့ရဲ့အေးစက်စက်လက်က ရှောင်းကျန့်နဖူးက်ိုစမ်းလိုက်တယ်။.
" ကိုယ်လည်းမပူပါဘူး၊ကျွန်တော်ဆရာဝန်ခေါ်လ်ိုက်ရမလား?''
ရေစိုနေတဲ့ဆံပင်တွေက တစ်ချောင်းဆီကပ်နေပြီး ရိပေါ်ရဲ့နဖူးကိုဖုံးအုပ်နေတယ်။သူ့က်ို ကြည့်နေတဲ့ဟန်ပန်တွေက တကယ့်ဂရုစ်ိုက်မှုတွေအပြည့်နဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်လေး ပီသနေတယ်။
bathrobe က အပေါ်က ဖုံးထားပေမဲ့ ရှောင်းကျန့် မျက်လုံးကအထဲက ခန္ဓာကိုယ် သေးသေးလေးဘဲမျက်လုံးထဲမြင်နေရတယ်။
ရှောင်းကျန့်အကြည့်တွေလွှဲလိုက်ရတယ်။
စိတ်ကိုသာလွှတ်ပေးလိုက်ရရင်ဘာမှ နားမလည်တဲ့မျက်နှာလေးကို အသက်ရှူကြပ်တဲ့ထိနမ်းပြစ်လိုက်ပြီးတော့ အဲ့ဒီဖြူဖြူလုံးလုံးကိုယ်လုံးလေးကို အနီကွက်တွေထသွားတဲ့ထိ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပြစ်ချင်တယ်။
"ဟင့်အင်း! "
ရှောင်းကျန့်အသာခေါင်းယမ်းလိုက်တယ်။
ရိပေါ် က သူ့နားကထွက်သွားပြီး စားပွဲတွေအံဆွဲတွေ လှန်လှောရှာနေတယ်။
"ဟိုတစ်လောက ဆေးတွေထည့်ထားတဲ့ဘူး ဒီနားမှာတွေ့တယ် ။ ခုရှာမတွေ့တော့ဘူး''
