İLK GÖRÜŞ (GAY)(TAMAMLANDI)

42.özlem

Çağdaş içeri girdiklerinde gözlerine inanamadı bu eve ne olmuş diye geçirdi içinden  evin her yerinde gezdirdi gözlerini  Sonat senin eserin der gibi bakıyordu Çağdaş'a bir o kadarda  iyiki şuan burda  diye geçiriyordu içinden.

"Özür dilerim..." dedi Çağdaş. Sonat gözünden düşen yaşa aldırmadan "Ne için?" Diye sordu. "Beni kaçırdılar."
"NE?"
"Niye Çağdaş kim neden yapsın bunu?"
"Bir yanlışlık olmuş "dedi Çağdaş  garip bir yüz ifadesiyle. "Sen ne diyorsun bunun neresi yanlışlıkla olmuş olabilir?" Dedi ve " Sen benim yokluğunda ne hallere geldiğimi biliyor musun?" Diye ekledi.
" Şuan görebiliyorum" dedi Çağdaş gözlerini evin içinde gezdirirken.
Söylediği Sonat'a çok saçma geliyordu haklıydı da yanlışlıkla  kaçırılmak ne demekti.

"Deliye döndüm ben senin yokluğunu kabul etmem gerektiğini söyleyen insanlara bela okudum. Senin yokluğunu kabul etmek bana bu dünyadaki en saçma şey gibi geliyordu imkansızdı ,sen benim içime işlemiştin senden ayri hayat düşünemiyordum hergün ağladım.  Gözümden yaş yerine kan bile geldi benim ama yoktun her gün seni aradım her gün  bir tane bile iz bulamadım sana ait. Son çıkardığın tişörtünü giydim her gün uyurken-"

Sonat titrek bir sesle bunları söylerken  gözlerindeki yaşlar ona destek oluyordu sanki. Çağdaş yanına yaklaşıp yalvarır gözlerle baktı ve konuşmaya başladı "Peki ben sence ben çok mu mutluydum ben kaçırıldım hemde bir anda tanımadığım insanlar tarafından, dayak yedim sırtımdaki izleri sana nasıl göstereyim şimdi, sızlıyorlar kendime gelemedim ben. Niye başkası yerine beni kaçırdıkları için ve söz ektikleri patron iki ay gelmediği için bunları çektim. Se-Sen burnumda tüttün sen diye öldüm ben. Sana bunları istemeden yaşattım bu yaşadıklarımı da istemeden yaşadım  ben öldüm Sonat. Ölmekten döndüm."

Devam eder." O gün çok mutluydum eve gelirken sana çiçek  bile almıştım. Sonra bir anda gözüm kapandı  bileğimde eller hissettim kurtulmaya çalıştım bağırdım ama kimse beni duymadı. Karanlık bir oda  bir ton adam vardı hepsi siyah siyah giyinmişler  konuşmak istedim ağzımı  ellerimi ayaklarımı bağladılar. Aklıma ilk sen geldin dedim Allah'ım  Sonatım sana emanet. Ölüceksin dedim kendime. İki ay neler yaşadım bilemezsin  o koca siktiğimin iki ayından sonra patron dedikleri adam geldi. Gözlerim neredeyse hiç açılmıyordu. Adam gözlerimdeki bandı açtığında ağzından çıkan tek şey bu kim lan oldu. Ben neyin içindeyim  dedim kendi kendime-"

Çağdaş el kol hakeketleriyle anlatıyordu tüm yaşadıklarını Sonat ağlıyor ve duydukları ile gözleri büyüyordu

"Adam benden özür diledi  seni biriyle karıştırmış bu salaklar dedi ağzımı açtı.  Adama sevgilim ne hale gelmiştir dedim direk. Küfürler savurdum salak gibi baka kaldı bana konuşamaz oldu.  Bunun özrü mü olurdu.  Canımı yaktılar en çokta canımı yaktılar (seni) sonra beni saldı bir çok şey söyledi para bile teklif etti. Hiç biri yaralarımı ve geride kalan seni avutamazdı. Tek isteğim oradan kaçmaktı. Adam her şeyimi tam takır yaptı. Çıktığımda direk sana koştum. Evimize geldim defalarca vurdum kapıya açmadın. So-Sonra  Sevil abla gördü beni  şaşkın tabii kadar nerelerdeydin dedi cevap veremedim seni sordum dedi o çalışıyor ve koşa koşa sana geldim sevgilim  sana geldim.  Gitmemde benim suçum yok yemin ederim. Bir yanlışlık uğruna ikimizde acı çektik. Ben fiziksel olanınıda çektim. Ama tek istegim sana kavuşmaktı." Çağdaş sözünü bitirdi ve yutkundu Sonat Çağdaşı kendine çekti sıkı sıkı sardı onu omzuna defalarca öpücükler kondurdu. Saçlarını sevdi yüzünün her yerini öptü yaşlarıyla birlikte öptü. "Çağdaşş!" Dedi fısıltıyla "Seni çok özledim." Diye ekledi. Çağdaş ağlamaya devam etti ikiside ağlarken birbirlerini sömürüyorlardı. Çağdaş
"Allah belami versin bende seni çok özledim sevgilim çok" dedi hıçkırıkları arasında.

Bu özlem  bu acı tarif edilemezdi ama kavuştular. Şimdi birlikte iki ayı telafi edip iyileşmek var.

Biraz saçma gibi sanki ama olsun
paslanmışım biraz çok da üzmek istemedim canlarımı o yüzden kisa kestim. Sizi seviyorum♡