İMKANSIZ AŞK

İHANET

Merhabalar efenim, hoş geldiniz sefalar getirdiniz. Umarım vote ve yorumlarınızı da yanınızda getirmişsinizdir. İyi okumalar, güzel seyahatler. :)) <3<3

ALTI AY SONRA

Dershaneye devam ediyordum. Derslerim iyi gidiyordu, herkese rahatsızlandığım için ara vermek zorunda kaldığımı söylemiştim. Hatta ameliyat geçirdiğimi söylemiştim, bu yalan sayılmazdı. Vurulduktan sonra ameliyat olmuştum ama şuan tamamen iyileşmiştim.

Artık dışarı tek başıma çıkmıyordum. Hasan her gün geçerken beni bırakıyordu ve çıkışta da beni alıyordu. Eğer dersi uzarsa bir şekilde başkası alıyordu. O da staja başlamıştı. Oldukça çalışkan ve zeki biriydi. Semih babasının yanında çalışıyordu ve Aysun abla hamileydi. Daha çok yeniydi ama hepimiz heyecanlıydık. Cinsiyeti belli değildi ama ben sürekli bir şeyler alıyordum. Kız da erkekte giyebilsin diye orta renkler alıyordum.

Hasan'la ilişkimiz çok iyi gidiyordu. Arada ufak tartışmalarımız oluyordu ama hemen hallediyorduk. Tek sorunumuz çok utangaç olmamızdı, ilişkimiz yedi aylık olmuştu ama daha el ele bile tutuşmamıştık. Onun daha önce kız arkadaşı olmamış, benim erkek arkadaşım olmuştu ama çok kısa sürmüştü ve hiç temas bile etmemiştik. Tek yaptığımız akşam beraber ders çalışmaktı. Bazen o kitaplarını alıp benim odama gelirdi bazen de ben giderdim. Beraber oturup kendi derslerimize çalışırdık. Çok nadiren babası iş yüzünden eve gelmeyeceği zamanlarda gece film izliyorduk ama babası evdeyse akşam ondan itibaren asla birbirimizin odasına giremiyorduk. Fena halde kızıyordu. İlişkimizi biliyorlardı, Hasan söylemişti. Hiç hoşnut olmamışlardı çünkü aynı evdeydik ve bir gün ayrılırsak bu durum zorlaşırdı. Yine de artık çok geç, her şey başlamış durumda. 

Semih ise acı çekiyor. Hala pişman durumda, bazen bana dalmışken yakalıyorum onu, umursamamaya çalışıyorum ama üzülüyorum. Meğer benim korumamken de benden hoşlanıyormuş ama bunu söyleyemiyormuş. Yine de aldırmamayı öğrendim, ben kimi sevdiğimi çok iyi biliyorum.

Hasanla laflayarak eve kadar vardık. Hala elimi tutamıyordu, artık sinirlenip ben tutacaktım ama ben de yapamıyordum. Derin bir nefes aldım ve ona son bir bakış atıp içeri girdim. "Nasılmış bakalım bebiş?" dedim Aysun ablanın karnını severek.

"Gayet iyi yengesi, sağlıkla büyüyor. Bugün biraz midem bulanıyordu.

"Sen salona geç, mutfağı ben hallederim. Şimdi kokular seni rahatsız eder."

"Yemekler hazır, bir salata yapsan yeter."

"Ben yardımcı olurum," dedi sırıtarak sırt çantasını yere bırakan Hasan. Hemen peşimden mutfağa girdi. Ben salatayı yapıyordum o da tabakları hazırlıyordu. İşi bitince yanımda ekmek kesmeye başladı. "Derslerin nasıl gidiyor?"

"Gayet iyi, zaten okuldayken de derslerim iyiydi. Bu sene bir üniversiteyi kazanırım herhalde."

"Sınav çok yaklaştı, ne zamandı?"

"Bir ay sonra olacak ama hazır gibi hissediyorum. Şuan tüm konular bitti, test çözüyoruz."

"Ben eminim kazanacağına ama sen hangi bölümü istiyorsun?"

"İşletme istiyorum, senin üniversitende."

Hasan biraz şaşırdı, elindeki bıçakla öylece kalakaldı. Yüzünde yine o büyüleyici gülümseme meydana gelmişti. "Emin misin? Ben oradayım diye gelmek istemiyorsun değil mi?"

"Hayır, hem şirketim için iyi olacak. Biliyorsun babamdan sonra bana kaldı."

"Evet, eğer kendi kararınsa çok mutlu oldum. Yine de istersen birkaç bölüm araştırabilirim."