İZ [bxb]

9

"Daha iyi misin efe?" Karşı koltuğumda oturmuş çocuğa yaklaşık yarım saattir şaşkın bir şekilde bakıyordum.

Gayet iyiydim kötü olacak bir durum yoktu en azından şu anlık.

Aras, umuta bir güzel kafayı koyup uyardıktan sonra yakasından kaldırıp arabasının önüne atmıştı.

Umuta sanırım üzülme iye başlamıştım. Tamam beni aldatmıştı birde üstüne hiçbir şey yapmamış gibi af dilenmişti bunlar tepki görülecek şeylerdi ama bu kadarı fazla mı olmuştu hiçbir fikre sahip değildim.

"Efe sana diyorum?"  düşüncelerimden sıyrılıp bakışlarımı Arasa çevirdim.

"Dalmışım kusura bakma ne diyordun?" İçine derin bir nefes çekip kalkıp yanımdaki boş yere oturdu.

"Daha iyi misin diyorum yarım saattir bana donuk şekilde bakıyorsun."

Bedenimi iyice ona döndürüp ellerimi kucağında birleştirdim. Düşüncelerimden ona bahsetmeli miydim yoksa direk konuyu dağıtmalı mıydım bilmiyorum ama sanırım bahsedecektim.

"Umutu düşünüyordum bazen çok fazla mı üstüne gidiyorum acaba diyorum. Biliyorum biliyorum saçmalıyorum ama işte beyine söz geçiremiyorsun daha sonra yaptıklarını düşünüp bu düşüncelerden kurtuluyorum ama bir insan bu kadar kötülüğü hak eder mi bilemiyorum Aras."

Bir ara kaşlarını çatıp sözümü kesecek gibi olmuştu ama daha sonra bundan vazgeçip sözlerimi bitirmemi beklemişti.

"Seni tanıyorum diyemem aranızda geçenleri de çok fazla bilmiyorum ama o piç ne yaptıysa hepsini hak ediyor."

Gözlerini gözlerimden ayırmadan konuşuyordu. Beni bir şeye inandırmak istermiş gibi nefes alıp sözlerine devam etti.

"Her ne kadar belli etmesem de gözlerindeki kırgınlığı çok belli olmasa da o üzüntüyü görebiliyorum. Her ne yaptıysa ruhuna bir iz daha bırakmış. Ben bunu sana baktığımda görebiliyorum Efe ve senin daha fazla üzülmeni istemiyorum gözlerindeki o çaresizliği o güvensizliği yok etmek istiyorum ve emin ol sen bunu bile düşünürken aynısını sen yapıp yaşasaydın o düşünmezdi bile belki daha beterini yapardı bilemeyiz. Bu yüzden yavrum daha fazla kendini bu konuda suçlama o hak ediyor ve yaşıyor sen kendi hayatına bakmalısın artık."

Dolmuş olan gözlerimi gözlerinin içine çevirdim. O kadar güzel konuşmuştu ki ağlamak istiyordum. Eğer o burada olmasaydı çoktan mental olarak çökmeye başlamıştım.

"Çok yoruldum Aras yine ileride bir gün aynı şeyleri yaşamaktan o kadar korkuyorum ki. Neredeyse güven duygum benden bir damla kalmayana kadar çekilmiş gibi hissediyorum."

Tek elini yanağıma götürüp baş parmağıyla okşarken gülümsedi. Dudaklarını alınıma bastırıp geri çekildi. Kötü olmasam bu durumla şu an dalga geçebilirdim ama o havamda değildim.

"Hep birlikte seni daha iyi bir duruma getireceğiz biliyorsun bunu değil mi? Hayatına yeni giriş yapsam da her zaman senin yanında olacağım."

İşte bazen böyle olurdu. Tanımadığın biri gelip sanki tüm hayatım boyunca seninleymiş gibi ilgilenir, yanında olur ve seni mutlu ederdi ama bazen de en yakınım dediğin hiç gitmez dediğin bir arkadaşın/sevgilin seni o durumda bırakıp arayıp sormazdı bile ve sen böylelikle onların gerçek yüzünü görürdün.

Kafamı koltuğun yaslanma yerine koyup bakışlarımı ona çevirdim. Bana gülümseyerek bakıyordu.

"Teşekkür ederim."

Kaşlarını çatıp gözlerini kırptı sanırım bu neden teşekkür ediyorsun demek oluyordu.

"Beni o maldan kurtardığın için yoksa olay büyüyecekti. İçmiş içmiş dadanmış aptal."

Küçük bir kahkaha atıp saçlarımı okşadı.

Karşımdaki adamın başkalarının hatta belki arkadaşlarının yanında sürekli yüzündeki sabit ifadeyle durup benimde yanımda şimdiden yumuşak bir ifadeyle durması garibime gidiyordu.

Uzaktan onu gördüğünüzde sanki hep sinirli sanabilirsiniz ama öyle değildi. Bu düşüncem onu ilk gördüğümden beri aklımdaydı ama o ilk geceden sonra bir şeyler değişmişti.

Karşımdaki adamla yatmış olmama rağmen ikimizde sanki o gece hiç yaşanmamış gibi davranıyorduk. Sanki iki yakın arkadaş gibiydik ama ikimizde birbirimizle arkadaş olmak istemiyorduk bunu biliyordum ama sevgili olmamız içinde fazla erken olduğunu biliyorduk.

Sanki ikimizde arafta kalmıştık ve sanırım bunu akıla bırakmak en iyisiydi.

Kafamı kaldırıp ona biraz daha yaklaştım başımı omzuna yaslayıp öylece durdum bir süre oda bunu beklemiyor olacaktı ki hareket etmedi. Tek kolunu belime dolayıp beni biraz daha kendine çekti en sonunda.

Tuttuğum nefesimi bu hareketiyle rahatça verip ona sığındım.

Yeni bir bölüm ile merhaba. Çok softu yicem bunları.

Aras'ı daha çözememiş olabilirsiniz ama ileride çözeceksiniz rahat olunn

Diğer bölümde görüşürüz