İZ [bxb]

39

"Yok ben bunun anasını sikicem artık." Batu bir kez daha Atayı bileğinden tutup yanına oturttu. "Peki Ata dediğini yaptın gittin hastanelik edene kadar dövdün piçi sonra ne olacak? Beni rahat mı bırakacak? Ben sana söyleyeyim hayır. Onu bir kere daha dövdün ve elimize hiçbir şey geçmedi."

Ellerimi saçlarıma geçirip oturdum.  "Cenk'e haber verdin mi?" Batu ne kadar belli etmese de endişesini ve korkusunu gözleri ile belli ediyordu aslında ama o bunun farkında değildi. Gerçi ben şu an ondan daha fazla korkuyordum. "Hayır vermeyi düşünmüyorum. Zaten bir saat sonra işe gidecek ve bu haberi ona verirsem deliye dönüp hemen buraya gelir ya da direkt Arası boğmaya gider. Onun için yarın zaten izin günü akşam iş çıkışı yanıma geldiğinde söylemeyi düşünüyorum." Batu hak verdiğini belli eder gibi kafasını salladı.

"Aklım almıyor ya gerçekten aklım almıyor. Nasıl bir psikopat insanın eski sevgilisinin sattığı eşyaları gizlice satın alıp onlarla bir ev düzer? Hayır bu kaçıncı seviye?" Gönderdiği videoda evin tarzı bile eski oturduğum eve benzerken sattığım bütün eşyalar bir evdeydi. Sanki orası hep benim evimmiş ve ben hiç taşınmamışım gibi.

Satmadığım eşyalarımın ise aynıları gidip alınmıştı muhtemelen. İşte hiçbir zaman insanları tanıyamıyordunuz eğer beni Su ile aldatmamış olsa ben Aras'ın bu karakterde bir insan olduğunu çok sonra belki de iş işten geçtikten sonra öğrenecektim. Cenk'in o piknik günü bana dediği gibi eğer bir şey yaşanıyorsa bu iyi ya da kötü her ne olursa olsun kesinlikle bir amacı vardır. Umarım bunca yaşadığım şeyin sonu da güzel bir amaç içeriyordur. 

"Biliyorum hem sırası değil hem de bir daha bunları konuşmak istemiyordun ama geçen gün Su seni okulda kenara çektiğinde onunla ne konuştun? Çünkü en sonda sen geçip giderken arkandan birkaç göz yaşı döktüğüne şahit oldum." Batu'ya hafifçe gülümsedim deli gibi merak ettiklerini biliyordum ama onlara anlatmayı unutmuştum. Şu an bunu sorması iyi mi olmuştu kötü mü bilmiyordum. 

"Özür dilemek istediğini ve onu affetmemi çok pişman olduğunu falan belirtti. Ben de onun şu an bu davranışının bana hiç samimi gelmediğini ve neden onu affetmem gerektiğini hatta daha sonrasında gelip af dileyecekse neden bunca şeye kalkıştığını sordum." 

Batu devam etmem için merakla gözlerimin içine bakarken Ata kaşlarını çatmış derin düşüncelere dalmış gibiydi. 

"Arası çok eskiden beri tanıyormuş her zamanki gibi klasik hikaye bence. Aileleri tanışıyormuş oda onu oradan görüyormuş bunların lise zamanında aileleri sıkı fıkıymış ve sürekli birbirlerine yemeğe gidip geliyorlarmış birbirleriyle tatile gidiyorlarmış falan. Neyse işte bu buna o zamandan beri platonik takılıyormuş ama saplantı derecesine gelmiş. Zaten yaptıklarını biliyorsun saplantılı olduğunu kendi belli ediyor. Her neyse bir tatile çıktıklarında bunlar 18 yaşına basınca işte bara gitmişler Aras orada sarhoş olunca ne yaptığını bilmeden bunu öpmüş zaten daha sonrasında kusmuş. Oradan bu duruma gelmiş sonra benimle burada evi yerleştirince birbirimize olan davranışları görünce kudurmuş iyice bunları yapmış." Birkaç soluk alıp masadaki suya uzanıp içtim. Batu ise azı açık şekilde bana bakıyordu. 

"Ya bilmiyorum belki doğrudur belki değildir ama eğer doğru değilse içerisinde doğru olan tek kısım Suyun ona saplantılı olduğu kısım. İki deli birbirlerini bulmuşlar aslında birleşip benden uzak olacaklarına ikisi de hala bana sarıyor aptallar."

Telefonumun zil sesi kısa süreli sessizlikte yankılanırken istemsiz bir şekilde korkmuştum ve kalbim deli gibi atmaya başlamıştı. Bir insana bu duygu yaşatan herkes cezalandırılmayı hak ediyordu. Berbat bir his. 

"Dur Efe o piç kurusuysa ben hallederim." Ata sanki bu anı bekliyormuş gibi telefonuma uzanmıştı ama her kim arıyorsa yüzü düşüp telefonu bana geri uzatmıştı. Derin bir nefes alıp ses kontrolü gerçekleştirdim. İnandırıcı olmalıydım en azından şimdilik. 

Telefonu açıp kulağıma götürürken sanki görüyormuş gibi daha inandırıcı olsun diye gülümsedim. "Günaydıın." Enerjik olduğunu düşündüğüm bir ses tonumla konuştum. "İşte şimdi doğdu güneşim. Whatsapp dan yazacaktım fakat son görülmenin bu saatler olduğunu görünce arayayım dedim. Neden erken uyandın yavrum?" 

"Sıcaktan uyuyamadım. Birde akşam erken yattım ya uykumu da almış olabilirim. Beni boş  ver ben zaten tüm gün evde olacağım uyurum tekrar." Batu ve Ata özellikle susmuş konuşmamın bitmesini bekliyorlardı. 

"Sen iyisin değil mi efe? O piç seni rahatsız etmiyor dimi?" Hissetmiş miydi yoksa öylesine rutin olarak sorduğu bir soru muydu emin olamamıştım. "İyiyim Cenk aaa paranoyak oldun iyice. Hem sen onu bir güzel benzettikten sonra bir daha yanıma yaklaşmaya götü yemez merak etme." Alt dudağımı ısırıp inanmasına karşı dua etmekten başka çarem kalmamıştı.

"Yanına yaklaşamıyor ama mesaj atıyor orospu çocuğu." Ata'nın küfür içeren mırıltısını bu sessizlikte duymaması için ekstra bir dua ettim. Batu elleriyle Atanın dudaklarına siper olurken onların bu tatlı görüntüsü bu derdin içinde içimi yumuş yumuş yapmayı başarmıştı.

"Paranoyak olmadım Efe o piçe hala güvenmiyorum kaç kere söyledim sana bilmiyorum ama içimdeki o his hala sanki sana zarar vermeye kalkacağını söylüyor ve onu susturmaya engel olamıyorum." Bu tarz hisleri ilişkilerimde hep ben hissederdim ama sanırım insan gerçekten karşısındakini sevdiğinde aralarındaki bağ sayesinde kötü bir şey olmadan önceden uyarılıyordu ve Cenk bana sürekli içinde kötü bir his olduğunu, daraldığını ve sıkıntı bastığını söyleyip dururdu. 

Şimdi anlıyordum Cenk'in içindeki sıkıntıyı bunaltıyı demek ki bu olayın habercisiydi o hisler.

"Cenk gerçekten bir şeyim yok sadece seni ve kollarında olmayı özledim. Biran önce mesain bitse de yanıma gelsen diye bekliyorum. Hem sana müthiş dedikodularım var ona göre." 

Telefonda oda beni özlediğine dair birkaç kelime söyleyip ona söyleyeceğim dedikodudan ipucu istemelerini görmezden gelip telefonu kapadım. Akşam her şey daha fazla boka batacaktı ve ben ne yapacağımı asla bilmiyordum.

*** 

Umarım beğemişsinizdirr. Bu arada umarım kafamdakileri yazdıkça bölümler birbirinden bağımsız olmaz. Ben diğer bölüme gidiyorum ballarım görüşürüzz