İZ [bxb]

22

Bundan Önce 1 Bölüm Daha Var..

"Gerçekten Umut senin yerine ben bıktım usandım amına koyayım ya bir bırak peşimi yeter." Asla bırakmıyordu ve asla usanmadan anlamadığım şekilde nereden buluyordu olduğum yeri bilmiyordum. 

"Sen beni affedene kadar ve biz tekrar birlikte olana kadar usanmam ve denemekten bıkmam Efe. Sana kaç kere söyleyeceğim seni deli gibi seviyorum lan. Görmüyor musun ne hallere düştüm." 

Bileğimi bırakıp bu sefer ellerimi tuttu. Başımı sabır diler gibi geriye atıp ellerimi ondan kurtardım. Bu nasıl cesaret anlamıyorum birinin görüp olay çıkarması an meselesiydi ama kimse görmeden ellerimi ondan kurtarmıştım.

Ellerimi tutmak için tekrar uzanacağı sırada ortamızdan geçen kadınla benden uzaklaşmış oldu. Nereden buluyordu bu cesareti siktiğimin salağı? "Bak Umut sana zibilyonuncu kez söylüyorum ve o kafana bunu artık sok. Ben Arasla birlikteyim onu seviyorum ve onunla mutluyum tamam mı? Bu yaptıklarını unuturum fakat bundan sonra ne sen benim yoluma çık nede ben senin. Git beni aldattığın o çocuğun altına yatmaya devam et ve yalvarıyorum artık beni rahat bırak."

İlk defa hislerini gizlemeden gözlerindeki hayal kırıklığını ve üzüntüyü gördüm gerçekten yıkılmıştı sanki bazı şeyleri daha yeni yeni farkına varıyordu ama bu konuda yapabileceğim hiçbir şeyim yok artık bunu anlaması gerekiyor. "Efe o sikik adamla olman ne kadar canımı sıksa da hala bana sinirli ve kırgın olduğun için böyle konuşuyorsun. Onu sevmiyorsun biliyorum onunla sırf beni kıskandırmak süründürmek için birliktesin sakın inkar etme ikimizde gerçeği biliyoruz. Yemin ederim köpek gibi kıskanıyorum sürünüyorum. Haftalardır ne doğru düzgün uyuyabiliyorum nede yemek yiyebiliyorum. O çok sevdiğin kaslarım bile eridi ama merak etme sen bana dön ben hemen tekrar yaparım. Yalvarırım hadi gel gidelim."

Konuşurken tuttuğu elimi tekrar geri çektim. Üzülmüştüm bu haline ama ona karşı sadece tek hissettiğim şey buydu üzüntü. O yaptığı şeyden sonra onu affetmem mümkün değildi. Hayatımda Aras olmasa da fikrim değişmeyecekti onu yine affetmeyecektim. "Yapma bunu Umut kendine unut artık beni dilediğin gibi özgürsün artık. Kiminle yatıp kalktığını, konuştuğunu sorgulayacak ve hesap verebileceğin biri yok ne kendine ne bana yapma bunu." 

Onu orada gözünden düşen yaşlarla bırakmak kalbimi acıtmıştı. Ne kadar beni aldatsa da kıyamıyordum. Bu sevdiğim için değildi, onunla belirli bir süre ve birliktelik yaşamıştım ve azda olsa bende hala bir değeri vardı ve değer verdiğim insanlar bu denli kırılıp üzüldüklerinde içim parçalanıyordu.

Masada Nisanın tek oturması garibime gitmişti fakat hemen ileride arkadaşıyla oturan Suyu gördüğümde neden tek olduğunu anlamıştım. Masaya yaklaştıkça Nisanın meraklı bakışları daha çok belli oluyordu. Umutla beni konuşurken görmüş olmalıydı. 

"Offf." Masaya isyan ederek kendimi bırakıp kafamı avuçlarımın arasına aldım. Ben biraz dertleşip rahatlamaya gelmiştim ama daha çok dert sahibi olmuştum burada.

"Sen anlatmak isteyene kadar bu konuda tek bir kelime etmeyeceğimi biliyorsun." Nisa ile bu yüzden iyi anlaşıyorduk belki de. Her şeyi görmüştü ve şu an deli gibi merak ediyordu ama ben anlatmak isteyene kadarda tek kelime etmiyordu. Soğumuş kahvemi değiştirmesi için zaten benim olduğum yere bakan uzun boylu saçları orta derece uzun ve vücuduna yakışan bir fiziği ile dikkat çeken garsonu görmüştüm. Yakışıklıydı.

O ne demek istediğimi anlamış olacak ki hemen gelip önümdeki soğumuş fincanı alıp kısa sürede yenisiyle değiştirdi. O masama kahveyi bırakırken göz göze gelmiştik. Gözlerini ayırmadan gayet etkileyici bir şekilde gülümseyip yanımızdan ayrıldı. 

"Az önce ne yaşandı burada?" Dışarıdan o kadarda belli olduğunu fark etmemiştim. "Boş ver sıradan bir garson işte." Kahvemden yudum alıp ona dışarıda Umut ile konuştuklarımızı kelimesi kelimesine atlamadan anlatırken tekrar bir kötü olmuştum ama herkes buna alışmalıydı.

"Canım sen doğru olanı yapmışsın. Artık oda bazı şeyleri anlamalı ve uyanmalıydı zaten. Boş ver böylesi ikiniz içinde daha iyi sen nasıl onsuzluğa alıştın ve kendini iyileştirip Arasla yeni bir ilişkiye başladın. Oda bu yollardan geçecek ama tek fark o senin yokluğunu ve yaptığı şeyin iğrençliğini daha yeni anlıyor sadece." 

Haklıydı o daha her şeyin yeni farkında varıyordu ve bunu atlatıp iyi olacaktı ben nasıl olduysam.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle ikimizin de dikkati oraya gitmişti. 

hayatım 

*fotoğraf* : Keşke bana yalan söylemek yerine doğruyu söyleseydin.

"Siktir."

***

Şükürler olsun 3 bölüm süren kafe bölümü bitti... Bölümleri dikkatli okuyun ufak ipuçları koydum. Bunları çözmeyi size bırakıyorum...