Her sabah uyanıyorum aynı güne,
Zaman ilerliyor bir tek, bizim aksimize
Siz hiç gördünüz mü konuşan birini sessizlikle?
Tek yaptığım ruhum kadar soğuk duvarlarla bakışmaktır belki de.
Korkunç düşüncelerimle grileşiyorlar günden güne.
Onlar da kirlenecek mi geçen ölü saniyelerle?
Benzeyecekler mi kendini karanlığa teslim eden gökyüzüne?
Nedendir bilinmez geceler küsmüş güneşine
Haksız diyemem; bir yıldızı hapsetmekle tüm yıldızları kavuşturmuş özgürlüğe
Düşünceleri özgür kılmak da bir seçimle mümkün olsaydı keşke.
Bilmiyorum daha kaç gün yaşayabilirim bu hapiste?
İçinden çıkmak istediğim lakin ait olduğum o
hapiste...
Ne kanayan ne de kapanan bir kesik var içimde.
Onu bile ben zincirliyorum kendime, ben hissediyorum derinlemesine .
Her şey birbirinde tutuklu ama yeminliyim onları benimsemeyeceğime.
Kendimi yaşamak isterken nasıl bu kadar yabancılaşabildim gerçeklere?
En acısı da haketmediğım acı tecrübelerin eseriyim, ruhumu doldurdum öfkeyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERLE YAĞAN YAĞMURLARIM
PoetryGök gürültüleri vardı beynimde, Çözdüm onları kelimelerimle. Döküldüler teker teker. Bazıları yeryüzüne, Bazıları ise gözlerimden çehreme.
