Kaybediyor insanlar neşeli ruhumu.
Benim zamanla kaybettiğim gibi uykuyu.
Ben gülümsüyorum, kimse görmüyor asıl sorunu.
Gülüyorum ama kendim için elbet.
Atamıyorum üstümdeki yorgunluğu,
Onun içinde ayrı gülüyorum,
Unutuyorum kendime olan sorgumu.
Kandırmıyorum içimdeki duyguyu,
Sadece unutuyorum bir süreliğine huysuzluğu.
Gülüyorum ama kendim için elbet.
Ne sahtelik sarsıyor umudumu,
Kendim olmamak benim için en büyük korku.
Bu yüzden gülersem ağladığımda,
Sanmayın unutuyorum içimdeki soğukluğu.
Gülüyorum ama kendim için elbet, unutmayın bunu.
28.01.2019
Fotoğraf: Bandırma/Balıkesir 27.01.2019
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERLE YAĞAN YAĞMURLARIM
PoetryGök gürültüleri vardı beynimde, Çözdüm onları kelimelerimle. Döküldüler teker teker. Bazıları yeryüzüne, Bazıları ise gözlerimden çehreme.
