Pembe uçurtmalarım sarı gökyüzünde, Güneşli günlerim yağmurlu yarınlarda. İnsanlar için atan kalbim gömülü, duruyor toprakta. Gidiyorum uzun bir yolculuğa. Renklerin anlamından kaçtığı, Beklentilerin insanlardan olmadığı, Beyaz yoldaki beyaz gölgemle gidiyorum. Sadelik içinde, yalnızlık içinde. O şekilleniyor güneşe göre, Ben şekilleniyorum gördüklerime göre. İkimiz de çekinmiyoruz; Bu sahte, alışılagelmiş renklerde yaşayan renk körü insanlardan uzaklaşmakta. Beyaz gölgem ve beyaza bulanmış adımlarım. Kaçarmışçasına, geriye bakmazsızın, Koşuyor renklere, kavuşuyor özgürlüğe. Sanki hiç renk görmemiş, sanki hiç tanımamış gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
