Bazılarımız tıksa da kendini maskeler ardına,
Biliyorum herkes kendi ördüğü duvarların arasında,
Yorgunluğunun enkazı altında sessiz ve yapayalnızcasına.
Kendinden, dünyadan, onu o yapan her bir şeyden kaçarmışçasına,
Aldığı solukları unutup boğulmaya koşarcasına.
Yalnız ve suskun,
Tıkılı kaldığı duygular bulmacasında.
Sussa da yoruluyor insan, konuşsa da.
Kendi olsa da kaybediyor, bir maske taksa da.
Geleceğe dalsa da nefesi kesiliyor, geçmişi yaksa da.
Belki de bu yüzdendir insanoğlunun korkaklığı,
Bu kendini, kendinden bile saklayışı.
Düne takılı kalıp, geleceğe kaygılı bakışı.
Şu ana ise hiç ait olmayışı.
Kendi yüzüyle yaşamayı unutup,
Maskelerin köleliğinde sızıp kalışı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERLE YAĞAN YAĞMURLARIM
PoetryGök gürültüleri vardı beynimde, Çözdüm onları kelimelerimle. Döküldüler teker teker. Bazıları yeryüzüne, Bazıları ise gözlerimden çehreme.
