Güvenemiyorum,
Verilen sözlere,
Duyduğum kelimelere.
Nedendir bilmiyorum alıştım sessizliğe.
Yorulmuşumdur insanların yalanlarını duymaktan belki de.
Kapılamıyorumdur aldatıcı kalplerin ritmine.
Seçtiğim bu güzergah sürüklüyorsa benliğime,
Sarılmalıyım bence,
Sabrın sonunda attığım gülüşe,
Yalnızlığı sevmemdeki cesarete.
Güvenemiyorum.
Kendimi kaybetmedim belki de,
Ama çoktan kaybolmuş gözden duygularım.
Duruyor olsalar bile yüreğimde,
Onları hisseden tek şey yağmurlarım.
Güvenemiyorum,
Duygularımı bana kefen biçen insanların duygularına.
Bana büyümeyi yorarak öğreten hayata.
Attığım adımların altındaki taşlara,
Koştuğum insanların sarılacağım kollarına,
Güvenemiyorum,
Aynadaki yansımama,
Güneşin yansıması Ay'a,
Semanın incileri yıldızlara,
Sinirli denizin dalgalarında ıslanan kumlara.
Tek inancım,
Beni gözyaşlarımla birlikte ıslatan, damlalarıyla damlalarıma karışan yağmura,
Ve bir gün altına gireceğim toprağa.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERLE YAĞAN YAĞMURLARIM
PoetryGök gürültüleri vardı beynimde, Çözdüm onları kelimelerimle. Döküldüler teker teker. Bazıları yeryüzüne, Bazıları ise gözlerimden çehreme.
