Kalemim var elimde,
Yaşlarım zaten gözlerimde.
Sessiz bir acı kalbimde,
Haykırışlarım var sözlerimde.
Yaşıyorum pes etmedikçe.
Yoruluyorum günden güne.
Nasıl olur da insan kedersizce,
Arkasına bakmazsın problemsizce,
Hislerden ümidini kesmişçesine,
Duygularını perde arkasına koyar!
Ben ne derim bilmiyorum şu dünya haline.
Bitmiş yaşamın ta kendisi de,
İnsanlar gibi anlamsızlık içinde.
Haritalarımız bile, yanlışlar içinde.
Çizdiğimiz yolu her hatanın dersinde,
Siliyoruz, silgimiz elimizde.
Kimimiz kaçarak yaşıyor bu hayatı korkular içinde.
Kimimiz hatalara kapılıyor kendini yitirmişçesine.
Kimimiz doğruları seçerken yoruluyor çaresizce.
Kimimiz eğleniyor ki, bak şu dünya haline!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERLE YAĞAN YAĞMURLARIM
PoetryGök gürültüleri vardı beynimde, Çözdüm onları kelimelerimle. Döküldüler teker teker. Bazıları yeryüzüne, Bazıları ise gözlerimden çehreme.
