Uçurumdayım,
Ne itenim var,
Ne de "Ne olur kal diyenim."
Büyük bir boşluk sarmış etrafımı,
İnsanlar sorgulamaz olmuş yalnızlığımı,
Kim bilir kimlerden ne sakladığımı,
Büyük uçurumlarda seyrettiğim uçurtmamı,
Ölümle alay ederken mutluluk dansımı,
Kim bilir?
Bak gökyüzünden bir uçak geçiyor işte,
İçinde uçurduğu yüzlerce bedenle,
İnsanlar bulutları seyriyle,
Ne kaybolmuşluklar yaşadı belki de.
Benim en büyük kaybolmuşluğum en derinde.
Buluyormuşçasına benimliğimi,
En büyük yaraları açıyorum sessizce.
Sanki her gözyaşımda deşermişçesine,
Düşüncelerimin içinde dans ediyorum delicesine.
Ölüme adım adım gidercesine,
Bitiyorum günden güne.
Belki de...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERLE YAĞAN YAĞMURLARIM
PoetryGök gürültüleri vardı beynimde, Çözdüm onları kelimelerimle. Döküldüler teker teker. Bazıları yeryüzüne, Bazıları ise gözlerimden çehreme.
