ŞİİRLERLE YAĞAN YAĞMURLARIM

Pervasız Yakalanışlar

Nasıl da korkak mı korkak şu insanoğlu,
Kaçarmışçasına koşuyor her yolu,
Şu cesaret yokluğu,
Bilmem kaç tane doğurur sorunu!
Çeker her fırsatta camda yağmuru,
Çıkar dışarı,
Göğe yükseltir şemsiye ucunu.
İnsanın keşke olsa tek korkusu,
Şu gökten inen birer damla su.
Yakalanışların da vardır soyutu.
Aşkı, üzüntüyü, her duyguyu,
Yaşayamaz insan bırakmadan korkusunu.

Halbuki insan yaşamalı yanlışı, doğruyu.
Korkusuzca ıslanıp sarılmalı yağmura,
Kalbinde bulduğu aşka,
Yokuşlarda karşılaştığı zorluklara,
Zamanda bulduğu telaşa,
Kendinde bulduğu şu korkuya.
O zaman adımları olur işte pervasızca.
Çekinmez, kaçmaz, sakınmaz yolculuğuyla.
Yaşar hayatı tek nefeste,
Ne yaşar korkusuyla.
Özgürlüğün ona sunduğu gönül rahatlığıyla...