Gevlucht (Flikken Maastricht)

30

Ik was die volgende dag meteen naar Floris toe gegaan, ook omdat hij naar huis mocht en bij mij kwam, maar ook om hem te vertellen dat ik zwanger ben, van hem. Hij reageerde heel erg blij. Ik was eerst heel zenuwachtig, bang voor zijn reactie. Gelukkig reageerde hij goed en was er een last van mijn schouders af. Maarten ziet hij nog wel gewoon, gelukkig maar. Maarten is ook dol op mij, had Floris gezegt. We zijn verhuist, omdat Maarten ook bij ons kwam in het weekend, Floor is er en de toekomstige baby moet een kamer hebben. Ik vind het nogsteeds bijzonder dat Floor door had dat ik zwanger ben, terwijl ik het zelf nog niet eens wist. Maarten en Floor zijn dikke maatjes en Maarten is echt een grote broer voor Floor. We zijn nu dus 5 maanden later, ik ben dus 5 maanden zwanger. Je ziet het nu al aardig goed, niet dat ik het erg vind. Floris vindt het mooi, had hij gezegt. Hij kan alleen bijna niet van me afblijven. We hebben in de tussentijd dus al een aantal keer seks gehad. Hopelijk is het niet erg voor de baby. Floris zegt van niet, dus daar geloof ik dan maar in. Ik pakte voor de laatste keer mijn dagboek er bij. Er staat geen datum bij, maar het is voordat Floris weg ging bij mij. Een moment die ik niet graag wil herrinneren, en door het nog 1 keer te lezen, het wilde afsluiten. Daarom ging ik het nu lezen.

Vandaag was een klotedag. Floris is weg, naar Mara ofzo. Mij achtergelaten. Het liep niet lekker tussen ons, Floris heeft me mishandeld, maar om dan weg te gaan vind ik laf. Hij heeft me pijn gedaan, letterlijk en figuurlijk. Ik heb hem nooit aangegeven en dat ga ik ook niet doen. Ik hou van hem en dat zal ik altijd blijven doen. "Tot de dood ons scheid." Dat had de pastoor gezegt bij onze bruiloft. Floris had ja gezegt. Maar nu is hij dus weg en kan ik weer gezellig door met mijn leven, die nu al verschrikkelijk is. Ik heb net met Marion gebeld. Ze zei me dat ik hem moest vergeten, niet dat ik dat wil, zeker niet. Maar het is beter als ik hem los laat. Ookal heb ik zoveel vragen, ik moet hem vergeten. Ooit als ik hem tegen kom zal ik het hem vragen. Voor nu vergeet ik hem en zal ik hem nooit vergeven voor wat hij me nu aan doet. Hij is een klootzak en dat zal hij voor altijd blijven.

'Hé schat.' kwam Floris onze kamer binnen lopen. 'Wat doe je?' vroeg hij me, doelend op het boekje wat ik in mijn handen had. 'Oh, niks.' deed ik het dagboek dicht. Hij bleef me vragend aankijken. 'Wat is dat voor boekje dan?' vroeg hij nieuwschierig. 'Flo, niks.' klonk ik nu toch wel aardih geïriteerd. 'Eef?' keek hij me verbaast aan. 'Mag ik eens zien?' ik schudde hefig mijn hoofd. 'Is het je dagboek?' ik knikte voorzichtig. 'Die heb je al zo lang.' weer knikte ik. Hij kwam naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen. 'Ik hou van je Eef. Het spijt me, voor alles. Maar ik blijf bij je, voor altijd.'

Alweer het laatste deel. Hij is niet zo lang, maar ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden. Laat even in de reacties weten of jullie nog iets willen zien in mijn nieuwe verhaal 'Verstaan' die ik binnenkort online ga zetten.
Xxx