Gevlucht (Flikken Maastricht)

5

Eigenlijk was ik best wel zenuwachtig voor vanavond. Ik ben benieuwd wat hij gaat zeggen. Vera had gevraagt of ze er bij moest zijn maar ik had nee gezegt. Dit is iets tussen Floris en mij dus dat gaan we ook samen oplossen. 'Mama' kwam Floor op me aflopen. 'Magge ik naar mijn bette toe?' vroeg ze met een vermoeid gezicht. 'Natuurlijk schatje'. Ik tilde haar op en nam haar mee naar boven. Ik poetste haar tandjes en pakte haar pyjama om haar die vervolgens aan te trekken. Gelukkig was ze al zindelijk, dus die luiers, daar had ik geen last meer van. Ik legde haar op bed en gaf haar een kus. 'Slaaplekker lieve Floor.' wensde ik haar slaaplekker. 'Slaaplekker mama' en ze deed haar oogjes dicht. Ik liep haar kamer uit en deed de deur dicht. Precies op dat moment ging de bel. Ik zuchte diep en liep naar beneden om de deur open te doen. 'Floris, kom binnen' liet ik hem binnen. Ik was zenuwachtig, maar ik liet niks merken. 'Wil je wat drinken?' vroeg ik hem. Hij knikte. 'Doe maar koffie' antwoorde hij. 'Nogsteeds zwart?' vroeg ik hem. Hij knikte. Vroeger nam hij ook altijd zwart. Ik schonk de koffie voor hem in en ik pakte een glas water voor mezelf. 'Hoe gaat het met je?' vroeg hij terwijl ik ging zitten. 'Wel goed, met jou?' vroeg ik. 'Prima. Is dat jou kind?' vroeg hij toen Floor begon te praten. Ze praat altijd in haar slaap, ze heeft dan altijd hele verhalen. 'Ja' knikte ik. 'Een meisje?' ik knikte. 'Hoe heet ze?' vroeg hij belangstellend. 'Floor' glimlachte ik. 'Mooie naam' zei hij. 'Dankjewel' bedankte ik hem. 'Floris?' hij keek op. 'Waarom ben je weg gegaan?' vroeg ik. 'Omdat..' begon hij. Ik keek hem vragend aan. 'Omdat ik het niet meer kon' was zijn antwoord. Wat een slap antwoord. 'Wat niet meer kon? Voorwaardelijk van iemand houden? Want dan ben je niks meer dan een slappe zak!' schreeuwde ik in de hoop dat Floor bleef slapen. 'Misschien ben ik dan wel een slappe zak, maar zo is het helemaal niet gegaan Eva van Dongen' zei hij rustig. Mij iets té rustig. 'Leg het me dan uit' begon ik bijna te huilen. 'Eva, ik had een ander. Ik kon je niet meer langer voor liegen.' ik keek hem ongelovig aan. 'Ook al voor ons huwelijk?' vroeg ik hem. Hij knikte voorzichtig. Ik zag dat hij opstond. Ik stond ook op en liep naar hem toe waarna ik hem op zijn borst sloeg. 'Je bent een grote godverdomme klootzak Floris Wolfs!' bij elk woord sloeg ik hem. Hij bleef daar rustig staan en liet me uitrazen. Ik begon te huilen. Ik had mezelf zo voorgenomen om niet te gaan huilen. 'Eef, dit is nog niet alles.' ik keek hem met betraande ogen aan. 'Ik ben met haar getrouwd en..' ik zag dat hij door wou praten. 'En?' vroeg ik hem toen hij niks zei. 'En ik heb een kind met haar.' mijn mond viel open en er kwamen nog meer tranen. Hij wou altijd een kind met mij, maar ik was er nog niet aan toe en nu heeft hij een kind met die slet. 'Klootzak' kwam er stotterend uit. Ik barste in tranen uit. 'Maar jij bent nu gelukkig en ik ook, dus ga gezellig met je vriend of man verder en..' ik onderbrak hem. 'Ik heb geen vriend of man.' 'Oh..' antwoorde hij. 'Van wie is Floor dan?' vroeg hij. Natuurlijk vroeg hij dat zich af. 'Van een verkrachter' kwam er zacht uit. 'Eefje toch..' Hij wou me een knuffel geven, maar ik duwde hem van me af. 'Blijf van me af klootzak' hij keek me aan met medelijden in zijn ogen. Ik wou geen medelijden, Floor is het beste wat ik heb. 'Floris, ik denk dat het beter is dat je gaat..' zei ik tegen hem. 'Is goed, maar ik spreek je nog. Gaan we verder praten. Voor nu is het goed' ik knikte en hij liep naar de voordeur. Ik liep achter hem aan. 'Tot morgen Eva' 'Tot morgen' en hij liep weg. Ik deed de deur achter hem dicht. Ik liep naar de voorkamer toe om mijn water op te drinken. Ik zette de televisie aan, maar veel was er niet op. Ik pakte maar een dvd en zette een film aan. Ik zuchte diep, wat was dit een rare dag.

Sorry, geen Fleva.