Gevlucht (Flikken Maastricht)

4

Vrijdag was het alweer, Floor is naar de opvang en ik moet dus gaan werken. Ik had met Vera afgesproken dat ik haar op zou halen en dat we dan samen naar het bureau zouden gaan. Nu stond ik dus voor de deur en belde ik aan. Vera deed open en liep naar buiten. 'Hé Eef' gaf ze me een kus op mijn wang. 'Al een beetje zin in?' vroeg ze. 'Jawel' antwoorde ik kortaf. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in. Want de kans dat ik Floris tegenkom is onwijs groot. Alsof ze mijn gedachten kon lezen keek ze me vragend aan. 'Met die Floris van je komt het echt wel goed, gewoon zeggen waar het op staat' knipoogde ze naar me. Ik glimlachte terug. We waren aangekomen bij het bureau en ik stapte uit. Het was mooi weer viel me op. Wel koud, maar de zon scheen en er was geen regen. 'Kom' zei Vera tegen me. Ik liep achter haar aan naar binnen. Vera ging achter haar bureau zitten en ik liep door naar Mechels haar kantoor. Ik klopte en hoorde een 'Binnen' geluid waarna ik de deur opende. 'Eva, ga zitten' ik sloot de deur en ging zitten. 'Er is nog geen zaak voor jullie, maar omdat jij hier nog niks hebt gedaan, dus geen pv's af kan ronden, lijkt het me handiger als Vera je Rotterdam een beetje laat zien'. Ik knikte en liep het kantoor uit. 'Veer, je moet me Rotterdam laten zien' lachte ik naar haar. 'Gezellig'. Ze stond op en we liepen samen lachend weg. Mijn lach was al snel verdwenen toen ik Floris zag lopen. Ik tikte Vera aan en zei zacht 'Dat is m'. 'Floris Wolfs?' stapte Vera gelijk op hem af. Hij keek op. 'Wil je mee een rondleiding geven aan mijn nieuwe collega?' ik keek haar boos aan. Waarom deed ze dit? 'Eh, ja, is goed' stamelde hij. Ik liep naar Vera toe en trok aan haar mauw. 'Wat heeft dit te betekenen?' zei ik zacht omdat Floris achter ons liep. 'Je wil hem vragen waarom, dit is je kans' antwoorde ze terug. Ik kon een zucht niet onderdrukken waardoor Vera in de lach schoot. 'Raar wijf ben je ook' zei ze lachend. Ik keek haar spottend aan.

We zaten nu 5 minuten zwijgend in de auto, opweg naar een punt waar we zouden beginnen met de rondleiding. Had Vera even bedacht om te doen. Ik heb Floris nog niet aangekeken. Ik durf niet. Maar eigenlijk wil ik hem ook uitschelden voor vanalles, maar iets in me zegt dat ik dat niet moet doen.

We stappen uit en Vera loopt voorop. We stoppen in een stukje bos. 'Nu gaan jullie praten' zegt ze vastbesloten. 'Waarover?' vraagr Floris licht verbaast. 'Over het verleden'. Antwoord ze. Ik zie dat hij nadenkt. 'Ik wil je wat vragen' heb ik toch alle moed bij elkaar geraapt om het hem te zeggen. Hij keek me vragend aan. 'Waarom ben je weg gegaan?' Ik zag dat hij schrok. 'Eva?' ik knikte voorzichtig. 'Ik zie het nu pas.. Je bent zo veranderd' antwoorde hij. 'Floris, waarom?' de tranen stonden in mijn ogen. 'Dat stond toch in het briefje?' vroeg hij me. Ik knikte. 'Dan weet je waarom, Eva' hij klonk bot. Ik zag dat hij moeite moest doen om niet in tranen uit te barsten. 'Waar woon je? Praten we daar verder, dan vertel ik je alles' antwoorde hij. Ik knikte nen gaf hem mijn adres. Vanavond om 7 uur, als Floor op bed lag, zou hij voor mijn deur staan. Ik verwachte nu al geen leuk gesprek, maar dat zag ik vanavond wel weer.