Gevlucht (Flikken Maastricht)

1

Eva pov.

Wolfs en ik waren een paar maanden getrouwd. Waren ja. Meneertje is vertrokken en heeft scheidingspapieren naar mij toe gestuurd. Waarom heeft hij me niet verteld. Hij kon het vast niet aan, die hechtelijke band, écht van iemand kunnen houden. Maar om even bij de goede orde te komen, ik zit hier nu met de scheidingspapieren voor me, met Wolfs' zijn handtekening er al onder. Toen ik het papier optilde zag ik een brief liggen. Waarschijnlijk van Wolfs. Ik twijfelde geen moment en begon de brief te lezen.

Liefste Eva,
Het spijt me ontzettend dat het zo heeft moeten zijn. Ik snap dat je het moeilijk gaat hebben, maar dit was de beste beslissing. Eva, ik hou nogsteeds zielsveel van je, maar ik vind iemand anders leuk. Ze is geweldig en bij haar kan ik wél de liefde krijgen die ik verdien. Ik wil je vragen of je de scheidingspapieren wil ondertekenen zodat we bijde verder kunnen met ons leven. We beginnen allebij een nieuw hoofdstuk met een heel leven voor ons. Eva, ik zal je nooit vergeten.
Liefs, Floris

Toen ik dit las sprongen de tranen in mijn ogen. De klootzak. Er zomaar met een ander vandoor gaan. En dan ook nog zeggen dat ik hem niet de liefde gaf die hij verdiende. Ik pakte met een ruk de pen en voor ik het wist stond mijn handtekening op het papier. Ik zou hem morgen wel op de post doen. Eerst ging ik uithuilen, om die klootzak. Eigenlijk verdient hij het helemaal niet, dat ik om hem huil. Hij heeft mij zo veel pijn gedaan, mijn hard verscheurd. Ik ga hem dit nooit vergeven. Ik ging maar even hardlopen, even alles eruit. Toen ik buiten stond was het kouder dan gedacht. Toch begon ik keihard te rennen. De tranen stroomden ondertussen over mijn wangen. Mensen keken me vreemd aan, maar dat kon me niet schelen. Wat Floris Wolfs mij heeft aangedaan, zal hij voor boeten, ooit, als ik hem nog eens tegen kom.

Dit is het allereerste deel, nog niet zo interessant, maaaar dat komt nog wel !