Chapter 9

2.8K 550 5
                                    

<Unicode>

ခွေးလေးရဲ့ကြေကွဲစရာကောင်းတဲ့ဘဝ (၁၂)

အဲ့ဒါက ငါ့ကိုနှိုးတတ်တဲ့ သခင့်ရဲ့နွေးထွေးတဲ့လက်မဟုတ်ဘူး။ အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေရဲ့ အေးစက်တဲ့အစွယ်တွေပဲ။ အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေက သူ့အောက်မှာငါ့ကိုဖိထားတယ်[ဟဲ့]။ သူ့အစွယ်တွေက ငါ့လည်ပင်းတစ်ဖက်မှာ ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ဝင့်ဝါမှုအပြည့်နဲ့ဖြစ်နေတယ်။

ငါရုန်းလိုက်ချင်ပေမဲ့ ငါ့ခြေတွေလက်တွေက အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေ ရဲ့ လက်သည်းတွေအောက်မှာ ဖိခံထားရတယ်။ ငါ မလှုပ်နိုင်ဘူး။ သခင် ငါ့ကို လာကယ်ဖို့ အပြင်းအထန်ငိုရုံပဲ တတ်နိုင်တော့တယ်။

ငါ့ရဲ့ လည်တိုင်တစ်ခုလုံးက အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေ ရဲ့ ပါးစပ်အောက်မှာ ပြီးတော့ ငါ့အသံကြိုးတုန်ခါနေမှုကနေ အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေရဲ့ သွားတွေကို လုံးဝခံစားလို့ရနေတယ်။ ငါမငိုရဲဘူး။ အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေစိတ်တိုသွားမှာ ငါကြောက်ရွံနေခဲ့တယ်။ ငါနှစ်ခါလောက်အော်လိုက်တယ်။ မျက်ရည်တွေပြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ငါ့လျှာကိုထုတ်လိုက်ပြီး အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေ ရဲ့ မျက်နှာကို လျက်လိုက်တယ်။

"အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေ ထပါအုံးဗျာ။ ကျွန်တော်က အစ်ကိုကြီးရဲ့ အသင်းသား။ အစ်ကိုကြီးရဲ့ ညီလေးလေ။"

အစ်ကိုကြီးဝံပုလွေ ရုတ်တရက် တစ်နည်းနည်း နဲ့ ထိန်းချုပ်မှုကနေလွတ်သွားပြီး ရုတ်တရက် ငါ့ခြေလက်တွေပေါ် အားထည့်လိုက်တယ်။ သူ့တစ်မျက်နှာလုံး နီရဲနေပြီး
ငါ မတုန့်ပြန်လိုက်နိုင်ခင်မှာပဲ သူ့ရဲ့အေးစက်နေတဲ့ အစွယ်တွေက ငါ့ရဲ့ရှေ့လည်ပင်းကို အနည်းငယ်ထိုးစိုက်တာခံလိုက်ရတယ်။ အဲ့ဒါက အရမ်းနာတယ်။ ကာကွယ်ဆေးထိုးတာထက်ကို ပိုနာတယ်။

ငါ တုန်လှုပ်ပြီး ရင်တွေခုန်နေခဲ့တယ်။ ငါ့ရဲ့ မြှောက်ပင့်နေတတ်တဲ့ အမြှီးလဲ ချိနဲ့နဲ့ နဲ့ ပြုတ်ကျသွားပြီး နွေးထွေးတဲ့ အရည်တွေက ငါ့လည်ပင်းကနေ ငါ့ဘဝကြီးနဲ့အတူ
စီးကျလာခဲ့တယ်။ ငါ့ရဲ့ သတိကပ်မှုတွေကလဲ တဖြည်းဖြည်း ဝေဝါးလာပြီး ငါမသေခင်မှာ ခြေသံတွေကြားလိုက်ရတယ်။

ငါလေး ဝံပုလွေသားရဲတွင်းထဲပို့ခံလိုက်ရပြီ/ငါေလး ဝံပုေလြသားရဲတြင္းထဲပို႔ခံလိုက္ရၿWhere stories live. Discover now