Chapter 25

48 2 0
                                    

"Kumakain ako nang ayos, Ma..."

Pinindot ko ang email sa akin ni Madam Grace, she said I need to pass a report to her. Binasa ko pa ang ibang email na nandoon bago ko isara ang laptop ko.

"Baka palagi kang sa labas kumakain," pang-aakusa sa akin ni Mama mula sa kabilang linya.

Napakamot ako sa noo, kung nakikita niya ako ngayon ay paniguradong bubulyawan ako nito. She suddenly call telling that she miss me. Kahit nasa trabaho ako ay sinagot ko dahil baka magtampo, malapit na rin naman na akong mag-out dahil gusto nga ni Jia, pamangkin ni Vien, na makipagkita sa akin bago ako umuwi ng Pilipinas.

"Kasama ko naman sa apartment si Alvin. At tsaka kahit papaano naman marunong akong magluto, 'no," sabi ko kay Mama.

Inayos ko ang laman ng table ko dahil naiirita akong tignan sa sobrang daming laman na papel nito.

"Nako! Konting talsik lang ng mantika, umaayaw ka na nga agad sa pagluluto,"napanguso ako sa sinabi ni Mama.

Someone knocked on the door. "Ma, sige na po. May gagawin pa ako... Bye, ingat kayo d'yan lagi."

Matapos niyang magpaalam ay pinatay niya rin agad ang tawag. "Come in," I said to someone who kept on knocking the door.

"Good afternoon, Miss," tumingin ako sa kanya at nang makilala ko siya ay ngumiti ako.

She's one of our outstanding employees here. "How can I help you?" I asked while gesturing to him to sit down.

When she was already seated, she pursed her lips to smile at me. "Can you sign my leave letter, Miss? My mother is in the hospital and I need to watch over her." Sabi niya at nagbigay ng pilit na ngiti.

I nodded and took the letter from her. I just read it, after reading I signed it. "You can leave for more than three days. Just go back to work when your mother is already okay. Take care of your mother." I smiled at her.

"Thank you, Miss." She looked down before leaving the office.

I suddenly smiled out of the blue. Lagi kong iniisip na masama ang mga tao dahil sa mga bagay na ginagawa nila pero ngayon na-realized ko na... hindi naman pala lahat ng tao ganoon kasama. Always look on the bright side ika nga nila. In this world, there's a specific thing that will change what you were thinking to something or to someone, you just need to find it out.

As I found out what it is from my experiences, I will finally say that it is the reframing that can change what you were thinking to something or someone.

"Hi, Jia!" I smiled at her.

Matapos kong ayusin ang gamit na nakakalat kanina sa office ko ay dumeretso ako sa itinext na restaurant ni Vien kung saan kami magkikita.

I went near her to kissed her cheeks. Ginulo ko ang buhok niya at itinaas ang kilay nang madako ang tingin kay Vien na nangingiti habang tinitignan kami.

"What?" He asked while grinning.

I rolled my eyes at him but he just chuckled.

"Jia, how are you?" Umupo ako sa tapat niya at tinignan siya, nagpalipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa ni Vien.

"Why are you looking at her po, Uncle Vien?" She asked, confused. I looked at Vien and he was just smiling at his niece.

"Nothing," he answered and looked away.

"Don't mind your uncle, Jia. He's annoying, right?" Ngumiti ako sa kaniya at ibinalik naman niya sa akin ang ngiting iyon.

Maya-maya pa ay dumating ang order namin. Habang kumakain ay mga kubyertos lang ang naririnig. Vien was helping his niece to eat while I was just watching them— they were so cute while doing it.

Always Chasing the Sunset (Tale of Love Series #1)Where stories live. Discover now