İNTİKAM ARENASI- DÖNÜŞÜM SERİSİ FİNAL KİTABI

Bölüm 4

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNE GÖRE GELİYOR... OTUZ BEŞ YORUMUN ALTINA BÖLÜM GELMEYECEKTİR... YETERLİ İLGİYİ GÖRMEDİĞİ SÜRECE HİKAYELER SİLİNECEKTİR...

Helena, başını iki yana salladı ve doğrulmaya çalıştı. Bir şekilde kendisine gelmiş gibiydi. Düşerken çarpmanın etkisi dolunayın etkisini azaltmış olmalıydı. Her ne kadar kendine gelmiş olsa da dolunayın etkisini bedeninde hissedebiliyordu.

Neler olup bittiğini anlamaya çalışarak etrafına bakındı. Bedeninde düşmenin getirdiği çizikler vardı. Havada hala süper ayın etkisi olan cinsel gerilim geziniyordu. Omeganın nerede olduğunu bilmiyordu. Düştükten sonra birbirlerinden ayrılmış olmalıydılar.

Jace'ti o. Verdiği hissi ve kokusunu tanımıştı. Bir şekilde kendisiyle alfa arasına girmişti. Bir şekilde istemeden yaydığı kokudan dolayı onu kendisine çekmiş olmalıydı.

Bu bir işe yaramıştı. En azından o alfadan kurtulmayı başarmıştı. Yamaçtan düşmüştü ama hızlı iyileşiyordu. Ölmediği için de şanslıydı. Zihni kendisinde olduğu için de bir şekilde hisleri görmezden gelip saklanabilirdi.

Mümkün mertebe ağzından nefes alıp veriyordu. Koku alma duyusu zaten en üst düzeydeydi. Havadaki feromonların kokusunu daha fazla almak istemiyordu. Ayağa kalkıp etrafına bakındı. Saklanacak bir yer bulmalıydı. Bütün sürüler yukarıda kendilerinden geçmiş haldeydiler. Oraya geri dönmenin bir yararı yoktu.

Su sesini duyabiliyordu. Yakınlarda bir tür şelale vardı. Helena, sakin bir şekilde su sesine doğru yürümeye başladı. Düşmenin etkisiyle hafifçe topallıyordu. Bileğini incitmiş olmalıydı biraz sakinleşip iyileşmeye çalışmalıydı. Bir şekilde şans ondan yana olmuştu bunu harcamasına gerek yoktu.

Genç kadın, ağaçların arasından çıkıp suya doğru gitti. Dönüşmüş haldeki omega oradaydı. Düştükten sonra suya girip yaralarını temizlemiş olmalıydı. Her ne kadar bir omegada olsa safkan oluşu belli oluyordu. Helena onun yanında kendisini gerçekten çok tedirgin hissediyordu.

Kurt sanki varlığını anında hissetmiş gibi sudan çıktı. Helena, kocaman açılmış gözlerle ona baktı. Bu dönüşümle erkekler normalde olduklarından daha da büyük bir koyuta geliyorlardı. Daha iri ve uzun oluyorlardı. Şimdi onun çıplak bedenine bakınca ilk defa dönüşmüş bir kurt adamın ne kadar korkutucu olabildiğini fark etti.

Jace'in gözleri normalde fırtınalı bir gökyüzünü anımsatan mavi gri tonlarındaydı. Sanki ruh haline göre değişiyormuş gibi görünürdü. Güneş yanığı teninde çok fazla savaş yarası vardı. Siyah saçları ıslanmış ve dağılmıştı. Şimdiden yaraları tamamen kapanmış görünüyordu.

Elinde olmadan burnundan nefes aldı ve erkeğin yaydığı feromonları fark etti. O çoktan sertleşmişti ve kendisi için hazırdı. O kadar büyük görünüyordu ki bu şeyle Helena'yı ortadan ikiye ayırabilirdi bile. Bir tanesinden kaçmayı başarmıştı ama şimdi hiç hakkı olmayan bir omega onu istiyordu.

Geri doğru bir adım attı ama ayağına saplanan acı dengesini kaybedip yere düşmesine neden oldu. Başını iki yana salladı. "Jace" dedi sakinleştirmeye çalışan bir sesle. "Benim. Beni hatırladın mı?" Bu çok saçmaydı. Neyi hatırlamasını isteyecekti ki? Babasının ona yaptıklarını mı? İnsanların ailesini öldürdüğünü mü yoksa sürünün ona kötü davrandığını mı? Bütün bu düşünceler susmasına neden oldu. Onu sakinleştirecek ne diyebilirdi ki?

Geri doğru süründü. "Bunu yaparsan eğer sürü seni hayatta bırakmaz" dedi en sonunda. "Biliyorsun. Ben alfanın kızıyım. Kimse bir omegayla birlikte olmama izin vermez." Yine de bu onu durdurmaktan çok uzak görünüyordu.