KAN VE ZEHİR

22. Bölüm | ATEŞTEN URGAN

SELAM AŞKLARIMM 💓

Bölüm sonunda bekliyorum, özledim sizii.

Keyifli okumalar.

🌙

"Bir şırayla yok olmak"

22. Bölüm: Ateşten Urgan

Hayaletler ordusu beynimin silsilesinde, yakıyor geçmişi şöminede kırık bir şırayla.

Tutuşan şıra önce kendini yakıyor ateşiyle, ardından etrafını veriyor ateşe.

Yanan geçmiş değil, siluetler.

Acıyan geçmiş değil, bugünüm.

Poyraz'ın bana bakan korkulu gözlerinde, ölümünün yansımasını yani kendimi görmüştüm. Tek derdim kendimi korumaktı. Bana dokunan elleri, uzaklaşsın istemiştim. Vucüduma çarpan nefesi kesilsin. O silahı ateşlemeseydim, o eller bana dokunmaya devam edecekti. Kendimi korumak isterken, bir cana mââl olmuştum. Ben o gün ölmemek için öldürmeyi seçmiştim. Her şey bir anda olmuştu. O tetiği çektiğim andan sonrası yoktu kafamda. Yerde dizlerimi kendime çekmiş, titreyek önümdeki ceseti kaç dakika izledim bilmiyordum. Berkan gelip, bana sesleninceye kadar gerçeklik algımı yitirmiştim. O gelmiş ve beni kaybolduğum karanlıktan kurtarmıştı. Işık olmuştu.

Şimdi ise bir karakolun önünde, Berkan ile yan yana duruyorduk. Poyraz'ın kayboluşu, benim için sır perdesinin ardında gizliydi. Ceset neredeydi, hastaneye götürsek yaşar mıydı? Bilmiyordum. O silahı ben ateşlemiştim ama Berkan, katil olmadın, demişti. Son darbeyi kendisinin vurduğunu, üstü kapalı söylemişti. Katil olmayım diye, kan dökmüştü. Katil olmayım diye, günahlarına bir yenisini eklemişti. Cehennemin kavurucu ateşinde yanmayı göze almıştı. Benim için.

Berkan'ın arabasına yaslanmış, ayakta duruyorduk. Berkan, biten sigarası yere attı. Ayakkabısının ucuyla izmariti ezdi. Yanan alev sönmüştü. Aldığımız telefondan sonra, evden çıkmıştık. Rüya'da gelmek istemişti ama Berkan izin vermemişti. Ona sarılıp 'geleceğim bebeğim korkacak bir şey yok' demiş ve kardeşini Faruk'a emanet etmişti. Gelemeyebilirdi. Yüzlerce cinayet işlemiş ve yakalanmamıştı. Koruyucu kimliği hala gizliydi. Yüzlerce cinayette yakalanmayan adam, benim yüzümden buradaydı. Benim işlediğim cinayeti, o devam ettirmişti. Burada olmasının suçlusu bendim.

Her suçun gölgesinde, saklanan bir suçlu vardır. Cinayet işlemek sadece birini öldürmekle olmaz. Bu suçun, suçlusu bendim.

Pars'ın telefondaki sözleri canlandı zihnimde.

"Karakola sen mi gelirsin yoksa biz mi gelip alalım onu sormak için aradım. Yarım saat içinde karakolda ol, başsavcı bekliyor. Poyraz davası çözüldü. "

Beynim bulanıyordu. Berkan'ın hapishaneye girme düşününcesi bile ruhumu sıkıştırıyordu.

Yeni bir anı istila etti zihnime. Uçaktayken, Pars'ın uyarısı. Berkan'ın, koruyucu olduğundan şüpheleniyordu. Hatta ben Pars'ın şüphesinden sonra gözümün önündeki gerçeği görmüştüm. Berkan'ın, koruyucu olduğunu anlamıştım.

"O adamdan uzak durmalısın Mehir. Neyi ne kadar biliyorsun, bilmiyorum ama o adam bir cani. Çok tehlikeli biri."

Peki ya Pars, Berkan'ın koruyucu olduğunu kanıtlarsa? Eğer Berkan, Poyraz cinayeti ile yargılanırsa Pars'ın şüpheleri kesinleşecek ve eline delil geçecek. Elimi boğazıma götürüp derin bir nefes aldım. Koruyucu olduğu ortaya çıkarsa, düşmanları akbaba gibi tepesine binerdi.