အရိုးစုသရဲပန်းချီ「骷髅幻戏图」

အပိုင်း ၅၄ [ မိန့်မိန် ] (ဆုံး)

အပိုင်း ၅၄ [ မိန့်မိန် ] (ဆုံး)

⟨⟨သူမကဟယ်ရှောင်ဟွားပဲ⟩⟩

လင်ပန့်ရှသိတတ်ချိန်ကစလို့သူ့အဘိဓာန်ထဲမှာမိသားစုဆိုတဲ့စကားလုံးကိုနားလည်လို့မရဘူးအစောကြီးသေသွားတဲ့မိဘတွေရယ်,ကြမ်းတမ်းတတ်တဲ့အဒေါ်ရယ်,ဒေါသအိုးဦးလေးရယ်,အချိန်တိုင်းသူ့ကိုအနိုင်ကျင့်ဖို့လုပ်နေတဲ့တိတိရယ်အိမ်ဆိုတဲ့စကားလုံးဟာလင်ပန့်ရှအတွက်သူစိမ်းသာသာပင်။ရှောင်ဟွားမရောက်လာခင်အထိပေါ့

ရှောင်ဟွားနဲ့သာမန်လူတွေနဲ့မတူဘူးဆိုတာအဲ့ဒီတုန်းကသူသတိမထားမိခဲ့ဘူးသူသိတာကသူမတစ်ယောက်ထဲကသာအိမ်ဆိုတဲ့နွေးထွေးမှုကိုသူ့ကိုပေးနိုင်တာသူ့ကိုအဖော်ပြုပေးတယ်ဘာပဲဖြစ်နေဖြစ်နေဗီရိုတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တာနဲ့အထဲမှာရှောင်ဟွားရှိနေတတ်တယ်

"ညီမရှိတယ်"တောရိုင်းပန်းလိုမျိုးသေးသွယ်သွယ်နဲ့ရှောင်ဟွားဆိုတဲ့နာမည်ကသူမနဲ့လိုက်တယ်ကလေးဘဝရဲ့လင်ပန့်ရှအတွက်သူမကသာတစ်ခုထဲသောနွေးထွေးမှုဖြစ်သည်။

သူ့ဦးလေးဆီကနေရှောင်ဟွားကလူမဟုတ်ဘူးလို့သိလိုက်ရချိန်လင်ပန့်ရှဝမ်းနည်းသွားခဲ့သည်။သူကြောက်တယ်သူ့ရဲ့‌နွေးနွေးထွေးထွေးမှတ်ဉာဏ်တွေကအတုဖြစ်နေခဲ့မှာကိုသူလွမ်းနေတဲ့မိန့်မိန်ကလုံးဝရှိမနေမှာကို

ဒီစိုးရိမ်မှုတွေကရှောင်ဟွားမျက်နှာပေါ်ကအပြုံးကိုတွေ့လိုက်ရချိန်အကုန်မရှိတော့သူစုန့်ချင်းလော်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကနေထွက်လိုက်ပြီးသူမကိုတင်းတင်းဖက်လိုက်သည်။ငယ်ငယ်တုန်းကအကူအညီမဲ့နေတဲ့မိမိလိုမျိုး--တစ်ခါတုန်းကသူဟာဒီလိုရင်ခွင်မျိုးကိုဘယ်လောက်တောင်တောင့်တနေခဲ့ရသလဲနှမြောစရာကဘယ်တော့မှမရခဲ့တာပဲ

ရှောင်ဟွားကပြုံးရင်းလင်ပန့်ရှရဲ့ခေါင်းကိုသနားကြင်နာစွာပွတ်သပ်လိုက်ပြီး : "ဟုတ်ပြီသူလာပြီလေကောသူနဲ့အတူသွားသင့်ပြီ"

"မိန်းကရော?ကောတို့နဲ့အတူထွက်လို့မရဘူးလား?"

ဟယ်ရှောင်ဟွားတွေဝေသွားပြီး : "ရလားမရလားညီမလည်းမသိဘူး........"