Doktorun olarak! {Yarı Texting}

40

Hadi yine iyisiniz bugün komik bölümle geldim

*Ayşe abla 4 kere dolandırılmış kadın unutanlar için*

İyi okumalarrr

Oflayıp ayağa kalktım dışarı da bir tur atsam iyi olacaktı, hiç bir günahı olmayan ismini benim koyduğum kediyi bile boğmak istiyordum şu an.

Şaka şaka, tipini yerdim ben onun.

Üstümdekilere baktım, değiştirmeye çok üşeniyordum. Gerekte yoktu zaten. Ben her halimle güzeldim.

Dışarı çıkıp kapıyı kapattığım an karşı taraftan Mürvet ablada çıktı. Dakka bir gol bir, çıktığıma pişman ettiniz.

Daha kötü ne olabilirdi yarabbim? 

Görünmemeye çalışarak merdivenlere ilerlemiştim ki arkamdan "Kız Defne?" Diye bir ses duydum.

"Ben Defne değil, Defne içerde." Diyerek değişik bir aksan yapmaya çalıştım. İnşallah yerdi zira şu an Mevlüt ablayla konuşacak psikolojide değildim.

"Komik kız seni, gel bak sana ne anlatacağım. Bakkalın kızı-"

Ne oluyorsa bu bakkalın kızına oluyordu zaten.

Arkamı dönüp "Ben dedikoduya tövbe ettim abla." Dediğimde "Günahı benim boynuma gel bak."

Kadın diyor ki yeter ki anlatayım içimde kalmasın ben cehenneme bile hazırım.

"Olmaz abla öyle şey, her neyse ben gidiyorum git anneme anlat sen."

Cevabını beklemeden aşağı inmeye başladım, son bir kat kalmıştı ki Ayşe ablaya denk geldim.

Allahım anladım pek sevilen bir kul değilim ama bana bunu yapma yüce Rabbim.

"Aaa Defne?"

Mevlüt ablada işe yaramamıştı ama Ayşe ablada yüzde yüz yarardı. "Ben Defne değil, ben başka biri."

"Aaa nasılda benziyorsunuz, kimlerdensin kızım sen?" Yarar demiştim.

Ama bu kadın da çok saftı ya, ben ki herkesi kandıran, üç kağıtçılıkta bir numara ben, bu kadını kandırmaya gelince bir vicdan azabı çekiyordum.

"Ben Türkçe konuşmamak."

"Gavur musun kızım sen? Ay yoksa birinin gelini misin?"

Hasbinallahi vel azim. 

"Yok ben öğrenci."

"Ne öğrencisisin?"

"Abla benim acil gitmek lazım." Diyerek uzaklaştım.

Sevgili mahalleli düşün yakamdan.

...

Mükemmel üstü sokaklarımızda mükemmel üstü bir yürüyüş yaparken bilin bakalım başıma ne geldi?

Kuş sıçtı.

Kendimi evine kaybeden kız gibi hissediyordum. Oturup ağlayasım vardı.

"Götüne it sıçsın iğrenç hayvan." Omzumda ki boka bakamıyordum. 

"İnşallah tüylerin dökülürde bir daha uçamazsın."

"Götün tüysüz kalır da utancından geberirsin."

Bakışlarımı yavaşça omzuma çevirdim. ÇÜŞ AMA YANİ. "Yıllık mı sıçtın amına koyim bu ne?"

"Onu da en güzel hırkama? Yapmak sorunda mıydın be kuş? Ha ne vardıydı bugünde sıçmasaydın?"