Doktorun olarak! {Yarı Texting}

49

Merhabalarrr

Alperenin suratı yine ve yine turşu satıyordu ve ilk defa haksız değildi. Benimki de öyleydi. 

Nizo 'koşun Halil vuruldi' deyince yaka paça eve gelmiştik. Hayır yani üzülmemin sebebi Alperen'le ilgili de değildi...

Abimi tek parça halinde görünce yaşadığım hayal kırıklığı ile ilgiliydi.

"Alacağın olsun Nizo." Diyerek ona döndüm. "İnsan gerçekten vurur lan en azından." Zaten her yerim ağrıyordu üstüne birde yaşadığım hayal kırıklığı çok fazlaydı.

Salonda bizden daha keyifsiz biri varsa oda abimdi. Kendileri surat asıp bize bakmakla meşguldü.

"Ne diktin o kem gözlerini lan bize?" Diyen Alperen resmen düşüncelerimi sesli söylemişti.

"Gıcığım oğlum size." Diyerek elini tehdit eder gibi bize kaldırdı. "Bugünden sonra var ya, yakınızdan düşersem bana da Halil demesinler." Dediğinde ben neden böyle davrandığını sorgularken Alperenin hiç umurunda değildi.

Yalandan olduğu fazla belli olan bir şekilde esnedikten sonra ayaklandı, "Biz uyumaya gidiyoruz Allah hepinize rahatlık versin." Elini tutmam için bana uzatınca kaşlarımı çatıp "Sen yat benim uykum yok." Dedim.

Ama kendilerini beni bırakmamakta kararlıydı. "Uzun yoldan geldik karıcığım, vardır vardır." Bir yandan da kaş göz işareti yapıyordu.

Ama benim uykum yoktu ki.

"Alperen otel buraya 5 dakikalık uzaklıktaydı ne uzun yolu?"

Kendileri uykuya aşık olabilirdi ama ben değildim.

"Gelmiyor musun sen şimdi?" Diye sordu kaşlarını kaldırarak.

Kafamı normal bir şey dermiş gibi iki yana salladım.

"İyi." Diyerek tekrar yanıma oturdu. "Benimde uykum kaçtı zaten."

Garip davranışlarını sorgulamadan kafamı omzuna yaslayıp Emirin seçtiği filmi izlemeye başladım ama çok kısa sürmüştü. Abim Alperen'e kafasıyla bir işaret yapınca ikisi aynı anda kalkıp mutfağa ilerlediler.

Bu yaptıkları ise içime bir kurt düşürmüştü. Enisa Emir ve Nizonun filme dalmalarını fırsat bilerek ayağa kalktım ve bende arkalarından mutfağa ilerledim.

Kapı dinlemek hiç adetim değildir ama bu yapmayacağım anlamına da gelmezdi.

"Sana ondan uzak dur dedim sen ne yaptın bok varmış gibi kızı kaçırdın." Diyen kişi abimdi.

"Beni buraya yine 'kardeşimi bırak' zırvalıklarını dinletmek için çağırdıysan ben içeri kardeşinin yanına dönüyorum." Diyende Alperendi.

"Anlamıyorum lan," Dedi abim. "Aptal bir duygu için hem kendinin hemde onun hayatını tehlikeye atmanı anlamıyorum. O piçler sizi bulamayacak mı sanıyorsun? Bulmuşlardır belki de. Yarın öbür gün kapına dayanmayacaklarını nereden biliyorsun?"

"Bir yolunu bulacağım."

"Kusura bakma ama bok bulursun." Diyen abimin sesi Alpereninkinin aksine ümitsizdi.

Hemen arkasından "Ben sana önünde ki iki imkansız seçeneği söyleyim mi?" Dedi. "Ya ikimizden biri ölecek yada ikimizden biri liderliği bırakacak."

Alperen aklına gelen fikirle yüzünü buruşturdu. "Seni öldürsem diğer dünyada da yakımı bırakmazsın değil mi?"

Abim kafasını sırıtarak hayır anlamında salladığın da Alperen oflayıp bana, daha doğrusu kapıya doğru yürüdü, yakalanmamak için hemen kapının önünden çekilip içeri doğru yürüdüm.