Maddi sıkıntılar yüzünden hem üniversite okuyup hemde barmen olarak çalışan Çilen..
Hayatı bir kız çocuğu yüzünden mahfolan ve bunun bedelini yıllarca zalimce ödeyen, bunun sonucunda karanlıklara bulaşan, karanlık olan Asaf..
Zalim babasından kaçıp...
Görüş açıma giren büyük ev ile sıkıntıyla solurken hâlâ beni taşıyan adam dümdüz ileri bakıyordu. Yol boyunca sadece susmuş ve ilerisine bakmıştı. Bende bu süre boyunca ara ara uyumaya çalışsamda sırtım ve bileğimdeki ağrı buna müsade etmemiş beni süründürmüştü. En son sıkıntıdan sohbet etmeye çalıştığımda ise onun çatılmış kaşları bana engel olmuştu.
Oflamamla bana yan gözle baktı ve konuşmaya başladı. "Ne o, eve gelmemizi beğenemedin mi yoksa."
"Hayır."
Somurtarak söylediklerimle yüzünde tebessüm emaresi belirse de ardından onu ifadesizlik maskesiyle gölgelemişti.
Giriş kapısına ulaştığımız vakit aklıma gelen şeyle kendime sövdüm.
Kızları tamamen unutmuştum..
Eğer kaçamamışlarsa bittiğimizin resmi olsuğunun farkındayken bir yandan da kurtulmuş olmalarını diliyordum.
Az sonra bahçeye girdiğimiz vakit ne kadar dua etsem de geç olduğunun farkında olarak etrafta olan korumaların başlarını eğip düğmelerini iliklemelerini kaşlarım çatık şekilde izlemiştim.
Bu adam ciddi anlamda kimdi..?
Bahçede belli aralıklarla yerleşmiş yirmi beşe yakın koruma ve bellerinde ise silah vardı. Bu durum garibime gitmişti.. artık bu adamın tehlikeli işlere bulaştığına emin olmuştum. Ve en can alıcı kısım ise ben bu tehlikeli adamın gözüne batmıştım..
Beni şimdi silah manyağı yapsa ona kimsenin engel olamayacağı ve bunu bana yapma potansiyeline sahip bir adamın gözüne batmak ise ne kadar akıllıcaydı, onu siz düşünün artık.
Artık Asaf'ın etrafımda dikkatli olmam gerektiğini kendime tembihleyip boynuda olan ellerimi çektim.
Sonuçta mesafe de önemliydi.
Yaptığım hareket ile çatılmış kaşları bana dönünce gözlerimde ne gördüyse gözlerinde haylaz parıltılar ile keyifli bir şekilde önüne dönmüştü.
Bu haline anlam vermemiştim. Ellerimi birbirine sarıp keyfim bozuk şekilde eve baktım.Ne umutlarla kaçmıştık oysaki.
Bahçenin ortasındayken gözüme tüm bu ihtişamıyla bile korkutucu gelen evi incelemeye başladım.
Evin dış cephesi koyu tonlarında boyanmıştı ayrıca eve ayrı bir hava veren büyük pencereleri vardı. Arka tarafta şuan göremesem bile kaçarken fark ettiğim bir havuz vardı. Bahçesi bakımlıydı ve ağaçlarla doluydu. Giriş kapısına ulaşmak için beş basamak çıkmak gerekiyordu.
Karanlık bir tarafı vardı, korkutucu gelen bir tarafı. Sevmemiştim bu yüzden, rahatsızlık veriyordu bana.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
