Karantina Serisi

Karantina^^

Merhabalaar^^ Öncelikle gerçekten hepinize çok çok teşekkür ederim, desteğiniz için mesajlarınız için çok çok teşekkür ederim :') İyi ki varsınız. Ben olabildiğince D&R'ları aramaya, gitmeye çalışıyorum. Bugün Antalya'da birkaç D&R gezdim, neden bilmiyorum çok görünür yerlerde olmasalar da hepsinde Karantina var, tüm şehirlere de ulaştığını tahmin ediyorum. Hepinizin bir an önce Karantina'ya kavuşmasını, sayfalarına elleriyle dokunabilmesini diliyorum bi an önce! Hepinizden paylaşmak üzere fotoğraflar bekliyoruum. Bir şey sormak istiyorum bu arada, ben Antalya'da okuyorum bildiğiniz üzere. Yayınevim ''Antalya'da çok okurun var mıdır? Bir imza günü yapalım mı?'' dedi, bu yüzden bir sormak istedim size. Antalya'da olanlarınız var mı? Varsa eğer imza günüm olursa Işıklar'daki Buğra Kitabevi'nde olacak. Gelebilir misiniz, kimler gelebilir, hangi günler uygunsunuz vs bu konuda yorum yazarsanız sevinirim :') 

Bu arada D&R'ın online satış sitesinde Karantina şu an 16 tl! Linkini dış bağlantılara koyuyoruum, sizleri seviyorum ve eski bir alıntıyla aranızdan ayrılıyorum :') Mahşerin Dört Atlısı'nı özledik mi?

...

''Onur!'' Sesim sinirden titriyordu, öyle sert görünüyordu beni öyle set tutuyordu ki canım yandığı kadar korkuyordum da. Dudaklarımı aralayıp gözlerimi bana bakmayan gözlerine diktim,

''Neden yürümeme izin vermiyorsun?!'' diye sordum. Çenesinin kasıldığını gördüm,

''Çünkü gitmeni istemiyorum.'' dedi. O an donakaldım. Felsefik bir cevap mıydı bu, romantik miydi, duygusal mıydı, salt bir cevap mıydı. Ne düşünerek söylediğini bilmem. Ama güzel bir andı. Korksam da, gitmek istesem de neler olacağını öngöremesem de bu diyalog güzeldi, film sahnelerine yaraşır bir diyalogtu. Yürümeme izin vermiyordu, çünkü gitmemi istemiyordu.

Ben bunları düşünürken Onur birden bir sınıfa daldı. İçeride kimsenin olmadığını görünce beni dikkatlice yere indirdi. Ben daha kapıya yönelemeden o yöneldiği gibi kapıyı kapattı ve cebinden çıkardığı anahtarla sınıfın kapısını kilitledi. Şok içinde bakakaldım ne yaptığına. Kapıyı niye kilitlemişti şimdi?!

Yorgun argın, bitik bir şekilde döndü bana. Saçları dağılmıştı, yüzü bembeyaz olmuştu, ela gözlerinin bal tonu gözlerinden akmak üzere gibiydi ama gözleri dolu değildi. Onur Zorlu'nun gözleri akacak gibi duruyordu... Sanki akıp yeri elaya boyayacak gibi.

Bitik. Onur Zorlu'yu böyle yorgun, böyle bitmiş bir şekilde görmek beni şoka sokmuştu. Kilitli kapıya baktım önce. Sonra ona baktım.

''Ne yapıyorsun?'' diye sordum.

''Gitme ihtimalini yok ediyorum...'' dedi.

Göz göze geldik. Birkaç saniye gözlerimden ayırmadı gözlerini. Sonra kapının önüne, olduğu yere eğildi ve yere oturdu. Kollarını dizlerinin üstüne koyup burnunu çekti. Bir süre onu öyle izledikten sonra ilerledim, yanına oturdum, kapıya yaslandım. Kucağından inmemem için beni sıkıca tutarken acıttığı kolumu okşadım, dokundukça acıyordu.

''Canımı acıttın, kolumun h-'' derken sözümü kesti,

''Sen benim ağzıma sıçtın.'' Yutkundum. Cümlem dümdüz gidecekken çizgisini indirdi sanki artık cümlemin sivri bir köşesi var. Ve o sivri köşe benim kalbime dokundu.

''Ben sana ne yaptım?'' diye sordum çaresizce. Bu sefer yutkunan o oldu. Derin bir nefes aldı.

''Siktiğimin okulunun içinde öyle çekip gidemezsin Zeynep. Sana anlattım, bu iş bitene kadar yanımızda olmak zorunda olduğunu söyledim. Sana bir kere bu işe bulaştın şimdi seni bırakmayacağım dedim. Bu iş bitene kadar yanımdan bir saniye bile ayrılmayacaksın dedim, başını belaya sokarsın dedim, belayı çekiyorsun dedim ama sen gittin. Peşinden geldim, seni bulamadım... her yere baktım... sinirimden duvarları yumrukladım ama bunlar senin umrunda bile değil. Çünkü ben ne kadar seni bırakmayacaksam sen bizi bırakmaya dünden hazırsın. Değil mi?'' 

---

Satın alma linki dış bağlantılarda, onun dışında dediğim gibi tüm D&R mağazalarındayız. Destekleriniz için şimdiden sonsuz teşekkürler :') Görüşmek üzere^^
Instagram : beyzalkoc

Snapchat : beyzaalkoc