''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
Yukarıdaki müziği açalım, ve oy vermeyi de yorum yapmayı da unutmayalım :')
O kadar gergin bir bölüm ki yazarken resmen her yerim kasıldı, yorumlarınızı aşırı merak ediyorum. Bölüm sonunda görüşmek üzere^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
8.Bölüm : Aslan ve Kuzu. *Bu dünyada her aslanın kuzuya dönüştüğü bir orman vardı.*
---
(5 Eylül 1995)
"Kim geldi?"
"Uyu sen..."
"Kim geldi dedim sana!"
"Uyu dedim."
Ender yataktan telaşla kalkıp yatak odasından çıkarken Zuhal onun ardında kalmıştı. Fakat Ender'in günlerdir içinde bulunduğu stresli hal Zuhal'i şüphe ve endişe içinde bırakmış ve kendini Ender'in peşinden evlerinin merdiveninden inerken bulmuştu. Sessiz ve korkusuzdu. Ender evlerinin kapısını açıp bahçeye çıktığından aralık kapıdan onu gözetliyordu. Ender birkaç adım atmış, bahçeye çıkmış ve tam kapılarının önünde arabasıyla kendisini bekleyen yirmi sekiz yirmi dokuz yaşlarında sarı saçlı siyah kürklü bir adamla konuşmaya başlamıştı. Zuhal Ender'i ilk kez bu kadar korku dolu ve ilk kez bu kadar çekimser görüyordu.
"Benim bir suçum yok!" diyordu Ender, "Elimden gelen her şeyi yaptım... Babamı bulamadım. Hiçbir yerde yok."
"Babanı sen bulamayacaksın da biz mi bulacağız Ender Zorlu?"
"Anlattım size... Babam beni büyütmedi bile. Bırakmış gitmiş... Ben onu nasıl bulayım ağabey? Yapma, etme..."
Zuhal gördükleri karşısında şaşkındı. Herkese karşı aslan kesilen Ender şimdi kuzuya dönmüştü adeta...
"Ender..." demişti karşısındaki adam belindeki silahı göstererek,
"Bana babanı bulana kadar gözüm hep üzerinde olacak. Ben anneme o adamdan intikam alacağıma dair yemin ettim."
"Biliyorum, emin olun ben de babamı bulmayı en az sizin kadar çok istiyorum..."
"Annem kırk yedi yaşında Ender. Eğer olur da ben babanı bulup öldürmeden annem ölürse... İşte o zaman senin canını öyle bir yakarım ki Allah'tan seni benim elimden alıp ateşlere atmasını dilersin. Anladın mı? Sana bunu her sene hatırlatacağım. Her sene... Annemin yaşadığı her sene benden bir mektup alacaksın. Ve bir gün annem ölürse, babanı bulamadıysan ve ben yaşıyorsam... bil ki senin ve tüm sevdiklerinin acı çekme vaktin gelmiştir. Anladın mı?"
