''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
Yukarıdaki şarkıyı mutlaka ama mutlaka açın, bu şarkı Onur'un şarkısı :')
İyi okumalar!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Vurmalıyım kendimi rahatça. Beynimden geriye kalan bir küçük parça, sarmalıydı ruhumu yavaşça. Sandım ki yeniden farklı bir amaçla, gelirim dünyaya, dünyaya...
Yalnız ve kapkaranlık gölgem, bilmem ne kadar sürer ki ölmem bir saniye mi onda biri mi? Dünya, cesaretin bu kadar mı? Söyle,
ölsem biri ağlar mı? Sindir beni de, al toprağına... Dünya... Dünya... Dünya..."
Can Ozan - Dünyaya
---
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
24.Bölüm : Onur.
*Her şey durdu, sesler, görüntüler, hisler, korkular, her şey.*
Sokakları geçti, caddeleri, yolları, ağaçları... Bulutları ardında bıraktı Onur. Ve çok daha önemlisi, Onur o gece o yollarda soyadını ardında bıraktı. O artık Onur Zorlu değildi. Bir soyadı yoktu. O artık sadece Onur'du... Kimsesi yoktu, tek başınaydı, bir soyadı bile kalmamıştı. Gökyüzüne baktı, son kez derin bir nefes aldı.
"Sona geldik dünya? Değil mi?" diye düşündü...
Ender'in evine yaklaşmıştı. Bahçesine girmek üzereydi. Hayatında hiç bu kadar korkusuz hiç bu kadar acımasız hissetmiyordu. Bir insanı, ancak öleceğini kabul etmek bu kadar korkusuzlaştırırdı. Bir insanı, ancak sevdiği insanın canının yandığını görmek bu kadar acımasızlaştırırdı. Bir insanı, ancak hayat bu hale getirirdi...
Onur ağır adımlarla evin bahçesinden içeri girdi. Bahçeye bakıp gülmeye başladı, sinirleri öyle bozulmuştu ki buradaki anılarını hatırlıyordu. Biricik babasıyla başbaşa yediği bahçe yemeklerini, sohbetlerini... Delirmiş gibi gülüyordu. Bu, krizin başlangıcıydı...
