''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
SELAMLAR MAHŞERİN BİNLERCE ATLISI! Sizi çok özledim :')
Yukarıdaki müziği açıyoruz, ve yepyeni bir Karantina dünyasının ilk kapısını aralıyoruz^^
İyi okumalar!
(İkinci kitabı okuyanlar giriş kısmını kitabın sonunda okumuşlardı zaten, ben alamayanlar için buraya giriş olarak ekliyorum her zamanki gibi :') İyi okumalar!)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Aslanın pençesini körlet, Zaman ejderi,
Doyur dünyayı kendi yavrusunun canıyla;
Kaplanın çenesinden sök o keskin dişleri,
Alevlerden dirilen ankayı yak kanıyla;
İstersen kasırga ol, şen mevsimleri karart,
Rüzgâr kanatlı Zaman; yap aklına eseni,
İstersen dünyayı yık, güzel yüzleri sarart,
Ama en kalleş suçtan alıkoyarım seni:
Sevgilimin yüzünü saatlerinle oyma,
Köhne kalemin onu boğmamalı çizgiye;
Sakın sürüp giderken çirkin izini koyma
Sonraki insanlara güzellik kalsın diye.
Geçkin Zaman, yapsan da en şom kötülükleri,
Şiirimde sevgilim sonsuz yaşar dipdiri.
Sone 19, William Shakespeare
KARANTİNA - Üçüncü Perde
Giriş : Buradasın Biliyorum... *Ama neredesin?*
(6 Ay Sonra)
"Ne zamandır bu halde?"
"Yaklaşık altı aydır."
"O olaydan sonra hiç mi konuşmadı?"
"Konuşuyor... Ama o çocuktan başka hiçbir şeyden bahsetmiyor... Tek düşündüğü o çocuk, okula gitmiyor, dışarı çıkmıyor, odasından adımını bile atmıyor. Tek konuştuğu o çocuk, tek bahsettiği o."
"Peki... Yanlış anlamayın ama... bu çocuğun öldüğüne emin miyiz?" Annesine psikolog tarafından yöneltilen bu sorunun tek bir cevabı vardı, o da Zeynep'teydi.
"Ölmedi." dedi Zeynep nefret dolu bir sesle. Psikolog, Zeynep'in ilk kez konuşmasına memnun olurken bakışları danışanının annesine döndü.
