GİRİFT : Yöneticiler

56.bölüm | Söz

Albina yavaşça yataktan doğruldu. Mega kolundaki sargıyı yavaşça açıyordu. Yaklaşık bir ay olmuştu sınavdan çıkalı. İyileşmeye çalışıyordu, her yönden.

  Mega Albina'nın sargısını tamamen çıkartıp omzundaki yarayı gözler önüne serdi. Hala oradaydı fakat acısı gün geçtikçe azalıyordu. Albina'nın yüzü biraz buruşurken Mega üzgün olduğunu belirtircesine baktı. "Özür dilerim."

  "Sorun yok. Rodrigo nereye kayboldu?"

  "O arada böyle uzaklaşır. Yalnız kalmayı sever. Düşünür, yenilenir ve geri döndüğünde daha güçlüdür."

  Albina Rodrigo'yu uzun zamandır görmüyordu. Ortadan bir anda kaybolmuştu. En son onu gördüğü gün tartıştıkları gündü. Rodrigo öfkeyle gitmişti ve o günden sonra Albina'nın yanına sadece Mega gelmiş ve kendisine o bakmıştı. Odaya başka kimse girmiyordu. Sanki cezalandırılmıştı. Bu durum Albina'nın sinirini bozuyordu. En son ayağa ne zaman kalktığını hatırlamıyordu. "Bu kadar yatmak yeter bence."

  "Bence biraz daha dinlen."

  "Sınavı nasıl yara almadan atlattın, Mega?"

  "Sen bizle kıyasla daha deneyimsizsin. Bunu seni üzmek için söylemiyorum. Hayatın boyunca dünyadan soyutlanarak büyütülmüşsün. Bense doğayla iç içe büyüdüm."

  Albina'nın bakışları uzaklara dalmıştı yine. Mega onun yaralarının görünenden daha derin olduğunu biliyordu. Acısını kimseye göstermiyordu ama sessiz sessiz ağladığı gecelerden haberdardı. "Ama sende çok daha fazlası var. Sen benim gördüğüm en güçlü kadınlardan birisin. Hatta bence yürüyebilirsin."

Mega güldü ve Albina'ya kalkması için yardım etti. Albina yataktan ayaklarını yavaşça sarkıttı. Sırtından aldığı darbe yürümesini engelliyordu fakat gün geçtikçe de iyileşiyordu. Ayağa kalktığında bir süre öylece durdu. Sırtına ağrılar giriyordu fakat dayanamayacağı kadar fazla değildi.

  "İşte böyle. Şimdi yavaşça bir adım at."

  Albina ayağını öne uzattı ve bir adım attı. Bu canını biraz yakmıştı ama pes etmedi. Ardından bir adım daha attı, sonra bir adım daha... Kendini olabildiğince zorluyor ve yürümeye çalışıyordu. Sonunda yorulduğunda Mega onu geri yatağına yatırdı. Albina bir alkışlama sesi duyduğunda kapıya döndü. Alkışlayan Rodrigo'du. Bir yandan da taktir edercesine dudağını büzmüştü. "Hiç fena değildi."

  Mega gülerek abisinin yanına gitti ve ona sıkıca sarıldı. Rodrigo da kardeşine sarıldığında bir süre öylece kaldılar. Ardından Mega Albina'ya el sallayıp odadan ayrıldı. Artık odada sadece Albina ve Rodrigo vardı.

  "Nereye kayboldun?"

  "Uzağa değil."

  "Neden gittin?"

  "Uzaklaşmak istedim."

  "Senin hiç kaçmadığını sanıyordum, sorunlarından kaçmayan biri olduğunu."

  "Ben kaçmadım. Sadece doğru olanı yaptım. Şimdilik hiçbir şey bilmemen en doğrusu."

  "Benim için neyin doğru neyin yanlış olduğunu sen mi karar vereceksin? Bırak da öğreneyim sakladığın şeyi. Belki her şey daha iyi olacak."

  "Belki de daha kötü olacak. Ben işimi şansa bırakmam. Zamanı gelince öğreneceksin."

  Albina pes edercesine omuzlarını düşürdü. Hala Rodrigo'nun odasında aynı yatakta yatıyordu. Bu durumdan sıkılmıştı. "Eğer mümkünse beni dışarıya götürebilir misin? Desire'ı görmek istiyorum."