Oh Mari Korede hayatını yaşıyan mutlu bi lise öğrencisi, taki hayatını mahveden Park Jimin'le tanışana dek! Mari Jimin'den ne kadar kurtulmak istesede Jimin onu bırakmaz. Bakalım neler olacak?
Yanına şaşkın birşekilde oturdum. YANİ NAPTIMDA BENİ UMURSAMIYOR!!! Zaten çokta umrumdaydı... ama niye yaaaaa. Eskiden 7/24 benimle konuşurdu ama bu derste nolduysa dilini yuttu konuşmuyor! "Ji-" tam birşey diyecekken Jimin sözümü kesdi. "Şşşşt Mari bu kısım önemli. Dinle." Noluyoz yav?! "Jimin sözumü kesme lütfen." Benimle gozlerini birleştirdi ve bu sefer benim sözümu kesmiyeceğinden emindim. "Okuldan sonr abirlikte eve yürüyelim. Olurmu?" "Ama ben yürümek istemiyorum. Niye otobüsle gitmiyoruz?" "Seni fit sanardım ama öyle diyorsan peki. Otobüsle gidelim. Bide seninle konuşmak istiyorum." "Olur ne diyeceksen dersin sonra herkes kendi yoluna." Birbirimizi sonkez gorücekmişiz gibi niye konuşuyorki! Korkuyom yahu!!! NE DIYON OĞLUM BAK GİT!
~1 Saat sonra~
Rrrrrrrrrrring tenefüs zili çaldı. Ben çantamı toplarken Jimin çoktan toplamış beni bekliyordu. "Hadi otobüsü kaçırcaz!" Ona YAHU Bİ BEKLE SENE ÖLMEZSİN YAAA bakışı attım. O da anladi sanırım çünkü daha şikayet etmeyi bıraktı.
Herşeyimi topladım koşmaya basladık neyseki yetiştik. Tabikide çok KALABALIKTI! Ayakta yolculuk ettik ama içeri daha çok insan girdi. ŞOFÖR AMCA YETER PARA YÜZÜNDEN BİZ ÖLÜYORUZ AMA!!! Jimin yanımdaydı ve arkamdakilerin nerdeyse hepsi erkekti... bide otobüs sağ sola sallanıyor ELİN ADAMINA ÇARPIYORUM. Jiminde fark etti herhalde 'afedersiniz' diye diye arkama geçti fakat bu seferde Jimine çarpıyordum. Jimin iki elleriyle beni kafeslemiştiki tanımadık birine çarpmiyim diye. Hem sapıkta olabilirler... Jiminin bu kısmını seviyorum! Şey sapık demişken bende ahem aralarında olabilirim çünkü şuan Jiminin kaslarını sırtımda hissedebiliyorum. Güzelmi kötumü bilemem ama çok hoş. HEHE! Tamam iyice sapıttım.
Vardık ama Jiminle hala konuşamadım. Evine doğru ilerliyordukiiii ben durdurdum. "Jimin! Şey bizim evde yemek yemek istermisin?" Neden böyle bir soru sordum bilmiyorum ama bikere ağzımdan çıktı. 1 dakika düşündü ve sonra 'neden olmasın' dedi. Bizim eve doğru birlikte ilerledik. Annem kapıyı açtı "Hoşgeldin Ma-... sevgilinmi?" ANNEM YİNE BAŞLADI! "HAYIR ANNECİM. Bu okuldan arkadaşım ve yan komşumuz Jimin." Anneme kaş göz yaptım yan komşuyu nasıl bilmez! "Heee sen hastalanınca gelen çocuk buu!!!" Annem sırıttı... annecim ne düşünüyorsun sorabilirmiyim? "Bizimle yemek yemeye geldi... sorun yok demi?" "Yok yok buyursun." Ahh annem birazcık garip olsada bitanem işte.
Yemek sofrasına oturduk ve number 1 yemek vardı TTEOKBOKKI!
Tteokbikki:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şöyle bi fotoğrafinı çektim. Yani böyle bir şahiseri herkes görmeli bu yüzdeeeeen paylaştım. Yemeye başladık. Yalniz Jimin uzun zaman yemek görmemiş gibi daldı ama olsun çünkü muhtamelen hep hazır yemek yiyor. Arada sırada davet ediyim yazıktır. Yemek yedikten sonra yukarı çıktık. "Jimin otobüste olanlar için teşekkürler." Jimin 'herzaman' anlamında kafasını salladı. "Evet ne konuşmak istiyordun evime gitmek istiyorum." NE KABA!!!! O kadar yemek yedi azcık teşekkür eder insan. "Bana niye hayaletmişim gibi davranıyorsun?"
(A/N): Bu hikayenin hiç bin okuyucuya olaşıcağını hiç düşünmemiştim! Hikayemi severek okuduğunuz icin çok teşekkür ederim!!! SİZİN SAYENİZDE HİKAYEYİ YAZMAK EĞLENCELİ HALE GELİYOR!!!😍😘😁😉😀😊😗❤❤❤
