Until We Meet Again Book I: 1903 (COMPLETE)

KABANATA XVII

"Saksi ang mga tala at ang rosaryong ito sa pangako kong ikaw lang ang tangi kong iibigin, saksi ang lahat ng halaman na narito sa pangako kong ako'y saiyo lamang at ako'y mananatiling tapat saiyo" iniabot ng lalaki ang rosaryo sa babae

"Kung gayon saksi ang lahat ng narito at ang rosaryong itong mula saiyo na mamahalin din kita ng tapat at walang hanggan" tugon ng babae sa lalaki, nasa may parola silang dalawa ngayon, nababalot ng dilim ang buong paligid at ang ilaw ng parola ang nagsisilbing liwanag sa kailaliman ng gabi, masaya ang dalawang magirog sa gabing ito na parang walang iniindang kahit anong bagay, masaya silang pinagmamasdan ang mga tala sa kalangitan, dinadama ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sakanilang mga balat, pinapakinggan ang huni ng dagat na humahampas sa mga malalaking bato sa may dalampasigan. Masayang masaya ang magirog ng biglang nagkaroon ng hindi inaasahan na pangyayari

"BITAWAN NIYO SIYA AMA!" sigaw ng babae habang patuloy ang kaniyang pagiyak, hawak siya ngayon ng mga guardia civil pati ang kaniyang lalaking iniibig ay hawak din ng mga ito

"Dalhin niyo na sa Casa ang aking anak!" galit na utos ng ama ng babae sa mga guardia, bago siya tuluyang pilit hilain ng mga guardia ay muling nagkahawak ang kamay ng babae at ng lalaki, hawak din ng babae ang rosaryo ng mga oras na iyon kaya kasama sa nahila ang rosaryo at ito ay napigtas, hinila siya ng mga guardia at agad siyang isinakay sa kalesa, pilit kumakawala ang babae ngunit hindi siya nakawala mula sa pagkakakapit ng mga guardia, wala siyang nagawa kung hindi sumama na lamang at tanawin na lamang ang lalaking iniibig mula sa loob ng kalesa habang patuloy na umiiyak dahil hindi niya alam ang maaaring mangyari sa lalaking iniibig niya. Pagkalayo ng kalesa ng babae ay suntok at sipa ang inabot ng lalaki sa ama ng babae, ginulpi at binugbog siya nito na para bang hindi tao, pinahirapan niya ito ng lubos na halos pumutok na ang labi ng lalaki dahil sa sobrang pagkabugbog sakanya, nanghina ang lalaki at napaluhod pero patuloy pa din sa pagbugbog ang ama ng babae sa lalaki sinabayan din ito ng mga guardia. Napahiga sa sobrang sakit ang lalaki na walang nagawa kung hindi saluhin lahat ng sipa at suntok na binibigay sakanya.

"Tigilan mo na ang aking anak!" sigaw ng ama ng babae

"Hi-hindi k-ko po titigilan ang iyong anak dahil mahal ko—" hindi natapos ng lalaki ang kaniyang sasabihin dahil binugbog siya ulit ng ama ng babae

"Ka-kahit gaano p-pa kadami ang sipa at suntok na i-ibibigay niyo saakin, ang pagmamahal ko sainyong anak ay hinding hindi mawawala sa pu-puso ko" hingalong sabi ng lalaki

"Talagang matigas ang ulo mo ha! Eh kung barilin na kaya kita para tumahimik ka na at itapon ko ang katawan mo sa dagat ng walang paglamayan ang pamilya mo!" sagot ng ama ng babae sa lalaki

"Ka-kahit an-anong gawin ninyo saakin ay hinding hindi ako susuko kahit sa kabilang buhay ay mamahalin ko pa din ang inyong anak" sagot ng lalaki sa ama ng babae, muli siyang binugbog ng ama ng babae at ng mga guardia, pagkatapos ay iniwan siya doon sa parola ng bugbog sarado, lumipas ang isang linggo sinubukang dumalaw ng lalaki sa bahay ng babae ngunit wala daw ito doon, pinadalhan niya ito ng liham ngunit hindi siya nito sinagot, naghanap siya ng paraan upang makausap man lang ang babae ngunit walang nangyari, lumipas ang isang taon ngunit walang maski liham ang dumarating sa lalaki na patuloy pa ding naghihintay. Isang araw ay napadaan siya sa simbahan upang magdasal at manghingi ng kasagutan napansin niya na mayroong ganap sa simbahan ngunit pagdating niya sa loob ng simbahan ay hindi niya inaasahan ang kaniyang makikita, laking gulat niya at nahulog niya ang kandilang hawak niya dahil ang kinakasal sa loob ay ang babaeng pinangakuan niya ng pagmamahal na walang hanggan, ang babaeng minahal niya ng higit sa lahat, at ang babaeng nikailanman ay hindi niya nagawang pagpalit sa iba. Naupo siya sa pinakalikod na upuan ng simbahan habang pinagmamasdan ikasal sa iba ang babaeng minahal niya ng sobra, hindi niya napigilang tumulo ang mga luha sakanyang mga mata, mas lalo siyang lumuha ng makita niya ang babaeng pinakamamahal niya na halikan ng ibang lalaki sa harap ng altar, patuloy ang pagtangis niya, patuloy na nawawarak ang puso niya sa kaniyang nakikita. Pagkaharap ng dalawang ikinasal ay nagtama ang mga mata ng babae at lalaki, nagulat ang babae at napatigil ng bahagya ng makita niyang akmang lalapit ang lalaki ay ibinaling niya ang atensyon niya sa mga taong lumalapit sakanila ng mapansin ng lalaki na ibinaling babae ang atensyon niya sa iba ay tumigil ito sa paglalakad papunta sa altar, patuloy pa din siya sa pagiyak, yumuko siya sinarado ang mga palad at dahan dahang tumaliko at naglakad palabas ng simbaha, muli siyang nilingon ng babae at nakita ng babae ang pagalis ng lalaki palabas ng simbahan bakas sa mukha ng babae ang lungkot na nadarama ngunit hindi niya iyon tuluyang maipakita dahil nasa tabi niya ang asawa niya at nasa harap niya ang kaniyang pamilya kaya wala siyang nagawa kung hindi itago sa mga ngiti ang sakit na nadarama.