Nagaayos kami ngayon ng mga gamit, ang mga pinaglumaan ay inilalagay namin sa isang kahon upang maipadala sa mga bahay ampunan na mas kakailanganin nila, narito din si Leonor bumisita, wala si Fai Lu dahil abala sa pagaayos ng mga papeles ng mga ikakalakal namin sa Amerika. Madilim na ang buong paligid nababalot nan g dilim, hawak hawak ko naman si Carlos ngayon habang tumutulong.
"ESPERANZA!" nagulat kaming lahat dahil sa sigaw ng lalaki mula sa labas
"ESPERANZA LUMABAS KA DIYAN KAUSAPIN MO AKO!" dali dali kaming sumilip sa bintana at laking gulat naming dahil si Ginoong Patrick pala ang lalaking sumisigaw sa aking ngalan, may hawak siyang bote ng cerveza at lasing na lasing na siya
"ESPERANZA KAUSAPIN MO AKO DITO! LUMABAS KA DIYAN!" pagkatapos namin siya makita sa labas na binabalibag ang puertahan ay pinahawak ko kay Leonor, dali dali akong lumabas ng casa kasama si Rosalinda at ilang Guardia personal, ng makita ako ni Patrick ay tinigil niya ang pagwawala at ng buksan ko ang puertahan at agad niya akong niyakap pinilit naman siyang alisin ng mga guardia personal mula sa pagkakayap saakin
"BITAWAN NIYO AKO! E-Esperanza why? Why can't you love me? WHY?!" pinilit niyang makaalis mula sa pagkakakapit ng mga guardia dahil mas malakas siya sa mga guardia ay agad siyang nabitawan nila at agad lumapit si Patrick saakin at hinawakan ako sa braso
"Esperanza WHY? Bakit si Ethan? Bakit hindi nalang ako Esperanza? Why?" nagulat ako dahil nalaman na niya na kami na ni Ethan hindi ko alam kung papaano niya nalaman pero hindi ako makasagot kaagad sakaniya dahil sa pagkabigla, umiiyak siya kanina pa at lasing na lasing na talaga siya
"Gi-Ginoo lasing lamang po kayo bukas na lamang po tayo magusap pag bumalik na kayo sa wisyo"
"NO! NO! Ngayon tayo magusap Esperanza, mahal kita Esperanza, ako nalang huwag na si Ethan ako nalang, please, please" dahan dahan siyang lumuhod sa harap ko na lalo kong ikinagulat, lumuhod siya sa harapan ko at nagsusumamo habang patuloy na umiiyak, inilagay niya ang mukha niya sa mga paa ko habang umiiyak, pilit ko siyang itinayo pero masyado siyang mabigat
"Gi-ginoo tumayo po kayo diyaan"
"Please Esperanza please, ako nalang huwag na si Ethan, mahal na mahal kita Esperanza, hindi ko kayang mawala ka saakin" pinilit ko pa ding itayo siya, nakaluhod pa din siya habang nakatingala at nakayap sa mga binti ko
"Esperanza please tell me why you can't love me? Please"
"Kaibigan lang ang tingin ko saiyo Ginoo, isang mabuting kaibigan ko, mahal kita bilang kaibigan ko hindi bilang iniirog ko, mahal ko si Ethan Ginoo sana ay maintindihan mo iyon" napatigil siya at dahan dahang tumayo, pinunasan niya ang kaniyang mga mata at tinignan ako sa mga mata
"Alam mo ba Esperanza, akala ko noon ay hindi kita kayang mahalin, akala ko noon ay is aka lang din sa mga babaeng kaya kong paibigin, Yes Eperanza I'm a playboy but when I met you nagbago ako bigla, hindi ko akalain na magbabago ako ng ganito at I'm crazy now because nandito ako ngayon nagsusumamo saiyo, binalak ko lang dati na paglaruan ka pero ngayon mahal na kita, mahal na mahal kita. Eperanza please be with me please ako nalang huwag na si Ethan"
"Lo siento Ginoo, sa totoo lamang po ay hindi ko po alam ang sasabihin ko saiyo pero mahal ko po si Ethan kung ano man po ang narinig niyo patungkol saaming dalawa, totoo po na kami na, pasensya na po Ginoo, salamat po sa pag ibig na ibinibigay niyo saakin, salamat dahil nariyan ka po para saakin, sa nararamdaman mo, mahal po kita ginoo bilang aking mabuting kaibigan, pasensya na po talaga" tumulo muli ang mga luha ni Patrick at dahan dahang kinuha ang aking kamay at hinalikan
"Kung gayon, if your happiness is with him, wala na akong magagawa, masaya ako para saiyo, mahal kita Esperanza hindi kita masisisi kung hindi mo ako kayang mahalin, pasensya na sa abala" dahan dahan niyang binitawan ang kamay ko at naglakad palayo saakin, tumigil siya saglit at muli akong tinignan at saka tuluyan na siyang naglaho sa dilim. Sa totoo lang ay naaawa ako sakaniya, ayoko talaga siyang saktan pero kung ito lang ang paraan para palayain ko na siya sa pagmamahal niya saakin ay gagawin ko para mahanap niya ang tunay na makapagpapasaya sakaniya, paalam ginoong Patrick patawad. Pumasok kami sa casa at nagpatuloy sa aming gawain, hindi na ako tinanong ni Leonor at ni mama kung ano ang nangyari dahil alam nilang ayaw ko munang ikwento ang nangyari sa labas. Habang abala ay lumapit saamin si Rosalinda na hingal na hingal
YOU ARE READING
Until We Meet Again Book I: 1903 (COMPLETE)
Historical Fiction[Highest Rank #15 in Historical Fiction Highest Rank #1 in History] [[EDITING]] Ang kwento ng pagibig at trahedya mula 1903 hanggang 2018. Si Esperanza ay isang mabuti, mahinhin at maalagang babae mula sa taong 1903 at si Elyca isang masungit, spoil...
