Enchanted Academy (Book 2)

Chapter 09

JARETH’S POV

AKO ang naatasan na maging tagapagbantay at gabay ng hinirang na si Kanika habang siya ay nag-aaral sa Enchanted Academy. Noong sinabi sa akin ang bagay na iyon at hindi ko pa siya nakikilala, inisip ko na hindi maganda ang kanyang ugali o hindi kaya ay mapagmataas siya. Dahil na rin siguro sa siya ay lira ng hari at reyna ng mga Ligero. Ngunit ako ay nagkamali. Malayong-malayo siya sa ugali na inisip ko sa kanya. Nang makilala ko si Kanika, nakita ko na mabait naman pala siya. Simple lang at walang arte. Naging palagay na nga agad ang loob namin sa isa’t isa. Hiniritan ko kasi siya ng mga biro ko.

Iyon nga lamang, tila ba sa una naming pagkikita ay may naramdaman akong kakatwang damdamin para kay Kanika. Naging mabilis ang pagtibok ng aking puso at hindi ko maintindihan kung bakit iyon ganoon. Nahirapan akong makatulog ng gabing iyon. Kinukulit niya ang aking isipan, ang mukha niya ang palaging nakarehistro doon. Ang maganda at maamo niyang mukha na hindi nakakasawang pagmasdan. Kahit ba sabihin na mukha na siyang lalaki ngayon dahil kailangan niyang magpanggap na lalaki habang nasa loob ng Enchanted Academy, ang Kanika na may mahabang buhok pa rin ang nakikita ko sa kanya.

Umiibig na nga yata ako sa hinirang. Pero ito ay hindi ko dapat ipaalam sa kanya. Kung kaya kong supilin ay aking susupilin ang pagmamahal na unti-unting umuusbong sa aking puso para kay Kanika. Masyado siyang mataas. Apo siya ng hari at reyna habang ako naman ay anak lamang ng punong-kawal ng mga Ligero.

Hindi kami bagay. Langit at lupa ang agwat naming dalawa.

Isa pa, malabong ako ay ibigin din ni Kanika. Hindi ko nararamdaman na ako ay kanyang gusto rin. Dapat nga siguro na makuntento na lang ako sa pagiging magkaibigan naming dalawa. Mas mabuti na iyon kesa wala.

Unang araw namin sa Enchanted Academy. Aliw na aliw ako kay Kanika kanina habang sakay kami ng walis. Halatang natatakot siya na mahulog. Ngunit ako ay hindi… Hindi nga ako natakot nang mahulog ako sa kanya, sa walis pa kaya?

Tapos, pagbaba namin ay bigla naman niya akong sinukahan. Kaya naman pumasok na agad kami sa loob ng paaralan upang ako ay makapaglinis at makapagpalit na ng malinis na kasuotan.

Habang naglalakad kami papuntang palikuran ay palihim ko siyang pinagmamasdan. Babaeng-babae pa rin talaga siya sa aking mga mata sa kabila ng maikli niyang buhok at lalaki niyang kilos. Kaya siguro ganoon ay dahil nakita ko siya sa anyo niyang babae bago siya nag-anyong lalaki.

Namamangha si Kanika sa kanyang mga nakikita sa Enchanted Academy. Halata sa kanyang mata.

Hanggang sa marating na namin ang palikuran para sa mga lalaki.

Papasok na sana ako nang makita kong tumigil siya sa pagpasok sa palikuran.

“Hindi mo ba ako sasamahan sa loob?” tanong ko.

Umiling siya. “Bakit ako sasama? Panlalaki ang palikuran na iyan. Hindi ka talaga nag-iisip kahit kailan, Jareth,” bulong niya.

“Hindi naman nila alam na babae ka. Sige, dito ka na lamang sa labas. Hintayin mo ako. Huwag kang aalis dito. Nagkakaintindihan ba tayo?”

“Oo na. At saan naman sa tingin mo ako pupunta, ha?”

“Sa puso ko!” Tumawa ako nang malakas pagkatapos para isipin niya na biro lamang ang aking sinabi. Kahit totoo naman iyon sa akin.

Hinampas niya ako sa braso. “Hinayupak ka talaga, Jareth! Bilisan mo na lang at para makapunta na tayo ng bulwagan. Baka nakakalimutan mo na kailangan ay naroon tayo bago ang ika-walo ng umaga.” Paalala niya sa akin.

“Oo na! 'Wag na 'wag kang aalis diyan!” sabi ko na lang.

“Oo na. Ang kulit naman, e!”

Pumasok na ako sa palikuran. May mangilan-ngilang lalaki na naroon. May naghihilamos at meron naman na nagbabawas. Dahil puro naman kami lalaki doon ay naghubad na ako agad. Mabilis akong kumuha ng malinis na damit sa lalagyan ng aking mga gamit. Tiningnan ko rin muna sa salamin kung maayos pa rin ba ang aking hitsura. Kinuha ko ang suklay at sinuklay ang aking buhok. Malay niyo naman, mabighani bigla sa aking angking gandang lalaki si Kanika. Nang makuntento na ako sa aking buhok ay lumabas na ako ng palikuran.