HASTALIKLI AŞIK (1.KİTAP/ +18)

1.BÖLÜM "YALNIZLIK"

Bölüm ve Kitap Jenerik Şarkısı: Model- Yalnızlık Senfonisi

###

               1.BÖLÜM "YALNIZLIK"

"Be-ben aslında şey... Kaan ben seni seviyorum!" genç adam gördüklerine, duyduklarına inanamıyordu. Üç yıldır deliler gibi aşık olduğu kız ona aşık olduğunu söylüyor ve şuanda onun eşsiz pembelikteki dudakları genç adamınkilerle birleşiyordu. Bir kaç saniyeliğine böyle kaldılar. Sanki dünya durmuştu...zaman durmuştu onlar için. Dudakları birbirlerinden ayrıldıktan sonra bir ses duydu..."Emir!" Baş düşmanı onu sevdiği kız karşısında ezmek, aşağılamak için gelmişti...alışmıştı artık o buna...sonuçta o, buna mahkümdu.

  Baş düşmanının sesi netleşmeye ve bulundukları yerde yankıya sebep olmaya başlamıştı. "Kaan! Kaan! Kalsana lan!" kafasına yediği sert ve plastik olduğunu anladığı bir cisimle uyumak için kafasını koyduğu sıradan irkilerek kalktı. Yine rüyaydı. Bir yandan Emir'in hakaretleri, bir yandan rüyanın etkisiyle kendisini sersem gibi hissediyordu.

"Yarım saattir ismini sayıklıyorum. Mal mısın oğlum sen?"

"Duymamışım özür dilerim!" dedi masum ve sevecen bir şekilde.

"Ay canım ya birde özür diliyor. Sen nasıl bir şeysin öyle." dedi. Aşık olduğu kız kahkahalara boğularak. Sadece onunla dalga geçiyordu. Ama genç adam bunu gerçekten dalga konusu olarak değilde iltifat olarak kabul etti. Ve dudakları gülümsemek için harekete geçti. Matematik hocasının geldiğini görünce genç adam şoka uğradı. Yoksa üç derstir uyuyor muydu?

***

Dersler dersleri, teneffüsler teneffüsleri kovalarken. Günün son teneffüsünde genç adamın canı sıkılmış dışarı çıkmak, biraz hava almak istiyordu. Düşündüğünü yaptı. Binadan çıkıp bahçeye doğru ilerledi. Yüzü gülücükler saçarken karşısına alt sınıflarda bir çocuk geldi. Ve şöyle dedi:

"Sen 11/C sınıfından Kaan değil misin?"

"Evet benim."genç adamın yüzü değişti...ciddileşmişti.

"Arka bahçede ismini vermeyen biri seni çağırıyor." Birazda olsa tedirginleşti. Kimdi bu şimdi?

"Tamam." Çocuk yanından uzaklaştı ve basketbol oynayan çocukların yanına gitti. Geç adamın ela gözleri artık birazcık tedirgin olmak yerine artık tonunu korkuya temsil eden bir ela rengini almıştı. Kışın sert rüzgarı nedeniyle uzun ve yapılı sayılabilecek bedeni tirtir titredi, kahverengine çalan saçları uçuştu. Tedirgin bir şekilde arka bahçenin karanlık ışığına ilerledi. "Kim var orada?" dedi titrek bir ses tonuyla. Dümdüz yürüdü ve ilk sola döndü. Artık onu çağıranların kim olduklarının gayet iyi görüyordu. Emir Sarsarcıoğlu ve çetesi...

"Ooo Epilepsi Beyin hoş geldin!!!" Aşık olduğu kız Beren ve arkadaşları da oradaydı. Saçları her zaman ki gibi güneş ışığı gibi parıldıyordu yine, kahverenginin en güzel tonu gözleri yine ışıldıyordu. Emir ise köşede duran bankta uzun ve yapılı cüssesiyle iyice yayılmış, uzun siyah saçları kış rüzgarında uçuşuyordu. İki arkadaşı ise bankın üzerinde tehdit edici bakışlarla genç adama bakıyorlardı.

"Beni buraya neden çağırdın Emir?"

"Bugünlerde bana çok batıyorsun Epilepsi Beyin...yani okulda fazlalık gibisin..." dedi tiksinç bir yüz ifadesiyle. Herkes kahkahalara boğuldu. Neden gülüyorlar ki komik bir şey mi dedi? diye düşündü içinden genç adam. Emir banktan kalktı ve genç adamın yanına geldi. Kaan'ın boğazını eliyle avuçladı, genç adamın kulağına eğildi, fısıldayarak şöyle dedi.