HASTALIKLI AŞIK (1.KİTAP/ +18)

7.BÖLÜM "DAVETSİZ MİSAFİR"

      7.BÖLÜM "DAVETSİZ MİSAFİR"

  Salıncakta sallanıyordu genç kız. Dipsiz bir çukurdan çıkardığı Kaan sallıyordu onu. O kadar keyif alıyordu ki Beren bundan, yüzündeki gülücük mutluluk hiç eksik olmuyordu. Sonra, genç kız mutluluğunu dile getiren bir cümle kurdu genç adama yönelerek.

"Gitmemene çok sevindim! Ayrıca burada da tedavi olma şansın var değil mi?" sesi o kadar neşeli çıkıyordu ki, Kaan'ın dudakları, Beren'in sesini duydukça yukarı kıvrılıyordu. Duran salıncaktan indi ve Kaan'a sarıldı. Genç adam istemsiz bir şekilde, saçlarının kokusunu burnuna nüfus etti genç kızın. Beren, Kaan'la olan sarılma faslını sonlandırdığında şu soruyu sordu:

"Gidememenize engel olan şey nedir?"

"Yıllar boyunca, yüzünü dahi görmediğim teyzemin çıkıp gelmesi."

Yüzü asıldı Beren'in.

Kaşlarını çattı.

"Ne?"

***

2 Gün Önce... Kaan'dan

Kapının önünde duran kadın büyük bir hışımla içeri girdi ve solanda bulunan tekli koltuklardan birisine oturdu.

"Ne duruyorsunuz canım gelsenize!" ben hayatımda bu kadar rahat ve patavatsız bir kadın görmedim.

"Aaaa bak hala duruyorlar. Gelsenize şuraya canım. Ablacım tanıştırmayacak mısın beni, eniştemle, yeğenimle?!"

Yeğenim mi?!

Annem, hızlı adımlarla patavatsız kızın yanına gitti ve fısıldar bir tonla "Gelsene sen benimle!" dedi. Koltuğa oturur pozisyonda olan kızın elini sıkı bir şekilde tuttu ve onu mutfak yönüne götürmeye başladı. Şaşkındım. Ağzımdan çıkan kelimeler babama soru biçimine dönüştürülerek ulaşmıştı.

"Neler oluyor? Bu kızda kim?" babamın şaşkınlıkla dolu gözleri bir noktaya odaklanmış, öylece bakıyordu.

"Hiçbir fikrim yok oğlum, inan hiçbir fikrim yok." sesi de aynı gözleri gibi dalgın çıkmıştı. Kapının üzerinde duran sol elimi kapıyı kapatarak geri çektim ve yavaş adımlarla salona ilerledim.

Konuşmak için gittikleri mutfaktan geldiklerinde merak dolu gözlerimi anneme 'Neler oluyor?' dermiş gibi çevirdim. Sonra annemin ince sesi kulaklarımı doldurdu.

"Daha öncesinde bahsetmedim için çok üzgünüm! İnanın bana Afra ile hiç görüşemedik bugüne dek. O da bilmiyordu zaten benim gittiğim, gezdiğim, yaşadım mekanları. Babanla evlendikten kısa bir süre sonra tüm aileyle ilişkimi kesmiştim çünkü. Çalıştığım eski bir firmadan almış telefon numaramı. Birkaç gündür mesajlaşıyorduk...size söylemediğim için gerçekten çok özür dilerim. Şimdi, işte burada. Afra Bulutlu, benim kız kardeşim."

***

Emir yarım saat sonra polisler ile birlikte babasının patronluğunu yaptı şirkete gelmişti. Babası, polislere ne kadar dil dökse de başaramamıştı onları ikna etmeyi. Kelepçeler koluna takıldı, aynı filmlerde gördüğü gibi bir polis, babasının kafasından tutarak onu arabaya soktu. Gittiler. Murat'ın ona karşı olan son özleri kulaklarının her köşende yankılandı.

Bunu sana ödeteceğim oğlum, bunu yaptığına pişman olacaksın..!

Giden arabaların peşine takılan gözleri, arkadan ona seslenen polisin sesiyle omzunun üstüne yöneldi.