HASTALIKLI AŞIK (1.KİTAP/ +18)

16.BÖLÜM "BABA"

Bölüm Şarkısı: Buray- Mecnun. Şarkıyı açın dediğim sahnede açarsanız sizin için daha zevkli olur. Keyifli okumalar.

###

16.BÖLÜM "BABA"

Kaan'dan...

Annem anlatmaya karar vermişti her şeyi. Yaşadığı kötü anları, geçmişte bırakmak isteği kötü hatıraları, acımasız, sapık üvey babasını. O bana hayatını özetlerken ben, her harfinin bir araya gelip can acıtıcı kelimeler şeklinde döküldüğü dudağını takip edip, dudak hareketlerini hafızama kazıyordum.

Zehir gibi mızrakların her organımıza nüfus ettiği bir zaman makinesindeydik sanki. O anlatırken inliyordum. Gözlerimin önünde canlanıyordu her şey. Bütün anları annemin kahverengilerinden dışarı bakarak yaşıyordum, oradaydım ve annemin yaşadığı, korkunç, tehlikeli, iğrenç geçmişini yaşıyordum.

Hasan denen pisliği, anneannemin iyi niyetli, saf ve temiz hali, Afra Teyzemin, anneme olan hayranlığı, annemin sanatçı olma isteği. Sonrasında o acı hatıra. Annemin barda yaşadığı talihsiz kazalar, uyuşturucu ve alkol bağımlılığı, babamla tanışması. Hayatına giren yakışıklı delikanlının (Yani babamın) korkunç çığlıkların, eziyetin yer aldığı zifiri karanlık, küçük bir yıldızın dahi ışık tutmadığı kuyudan, o gecekondudan annemi çıkarışı.

"A-anne, be-ben ne-ne diyeceğimi bi-bilemiyorum!" dedim sessiz bir hırıltıyla.

Annem o an, benim için küçük bir ışıktı benim için.

Zehirli, büyük bir karanlığın ortasında doğan, küçük, aydınlık, bembeyaz bir ışık.

Aklımda, kullanmayı düşündüğüm harfler hazır, ama ben o harfleri bir araya getirip, kelimeleri oluşturamıyor, dudaklarımdan üfleyemiyorum.

Beynim komut veriyor, kelimeler harflerden ayrılacak, mühebbet hapis cezasına çarptırılacak, kelimeler beynimden cevapsız çınlamalarla yankılanacak.

O an anladım, lallık nasıl bir şeymiş.

"Bir şey demeyecek misin?"

***

Sadece hıçkırıklardan doğup akmaya başlayan, acılı, zorlu, çığlılarıyla hüngür hüngür dökülen göz yaşları...

Her şeyin sorumlusu babası.

Geçmişten bir el geliyor ve göz yaşlarına tutunuyor.

Normal bir çocukluk geçirdiğini zannediyor herkes, ama onun hayatındaki rolü yapayalnız bir çocukluktu.

Özlendiğini hissettiği bir an bile olmayan, gözlerinden akan sıvının eksik bile olmadığı bir çocukluk...

  Zamanı geriye alıp, bütün her şeyi telafi etmek mi niyeti? Diye soruyor ona içinden bir ses.

O da, tiz bir çığlığın, ona zehir gibi mızraklar şeklinde geri döndüğü bir bağırışla cevap veriyor yankıya.

"Hayır! Parası bitti, para istemeye geliyor işte şerefsiz pislik!"

Yatağına yattı, kafasını yastığına gömdü, gözlerini karanlığa esir etti.

Babasının her karesi, her karesi zihninin unuttuğu yerlerinden karanlığın içinde parlamaya başladı. İri gövdesi, uzun boyu, saçsız kafası ve insanı ondan uzaklaştıran tiksinç gülüşü.