HASTALIKLI AŞIK (1.KİTAP/ +18)

12.BÖLÜM "YIKILIŞ"

Bölüm Müziği: The pianist- Fredric Chopin- Nocturne in C-harp Minor (Gece Manzarası)

Müziği açın dediğimde açarsanız sizin için okuması daha zevkli olur. İyi okumalar.

###

12.BÖLÜM "YIKILIŞ"

Kaan'dan...

  Bir lise ortamı deyince akla ne gelir? Okulun bahçesinde sohbet ederek volta atan öğrenciler, aşağı sınıflarda ki öğrencilerin, üst sınıflar tarafından aşağılanması ya da birbirine körkütük aşık olduklarını zanneden çiftler mi? Sizin okul ortamınız nasıl bilmem ama, bizim okul aynı anlattığım gibi.

  Kendime katılmadığım bir şey var bu konuda. Ben Beren'e körkütük aşık olduğumu zannetmiyordum, ben zaten Beren'e körkütük aşıktım.

  Anlattığım gibi bir manzara vardı bahçede. Ama biraz, çekiniyor ve utanıyordum. Çünkü Beren şu an, birkaç hafta önce rest çektiği arkadaş grubuyla bir şeyler konuşuyor ve tartışıyordu benden ayrı bir köşede. Ne konuştuklarını merak ediyordum açıkçası. O yüzden birkaç saniye sonra konuştukları tarafa kulak kabartmaya başladım. "Seni çok özledik Beren, o yüzden, sevdiğini sandığın bu çocuk için aramızın açılması istemiyorum." dedi adının Elif olduğunu bildiğim kız biraz kısık bir sesle, yavaşça beni göstererek. "Onu sevdiğimi sanmıyorum, onu gerçekten seviyorum!" dedi Beren. Ah benim sevgilim! "Kızlar tamam sakin olur. Beren sende artık inat yapma be kızım. Bak Emir'de yok zaten!" Emir artık gruplarında yer almıyordu? Acaba bunun, annesinin yanına taşınması ve artık eskisi kadar, arkadaşları arasında itibarı olmamasından mı kaynaklanıyordu?

  Geçenlerde, annem Afra Teyzemle konuşurken duymuştum; Emir'in babaannesi Nurdan Hanım, Emir'i annesine bırakmıştı. Ama Emir'in annesi ölmemişmiydi? Afra Teyzem de, Emir'in babası Murat Amcadan hamileydi. Sanırım şimdi evleneceklermiş.

  "Kaan! Gelsene!" demesiyle Beren'in, düşüncelerimden sıyrılıp, günümüze döndüm.

  "Geliyorum!" dedim. Okulun bir köşesinde arkadaşlarıyla, hem biraz ortama uyum sağlamaya çalışan, hemde neşeyle gülümseyen Beren'in beni duyması için, yüksek sesle.

  Yanlarına vardığımda, Beren kolunu omzuma attı ve "Ben bir karar verdim sevgilim." dedi gözlerimin içine bakarak. "Nedir?" dedim meraklı bakışlarla. "Arkadaşlarımdan bir söz vermelerini istedim. Sen ve ben konusunda önyargılı olmamalarını..." "Ve?" dedim arkadaşlarına bakarak. "Ve...onlarda kabul etti." Şaşırdım açıkçası, okulun en popüler grubu, benimle iyi anlaşmaya çalışacak! "Tamam..." dedim ne diyeceğimi bilemeyerek. Birkaç gece önce dışarı çıktığımızda böyle bir şey hiç söz konusu olmamıştı. "Emir!" dedim, okul binasının kapısından çıkıp, bahçeye çıkan Emir'i görünce. Arkadaşlarına arkamı dönüp, Emir'e doğru yürümeye başladım. O sırada arkadaşlarından, isminin Oğuz olduğunu hatırladığım çocuk, "Harika bir başlangıç..." dedi. Beren'de o sırada arkadaşlarından özür dileyip benden tarafa koşmaya başlamıştı. "Kaan, ne oluyor? Emir'le ne gibi işin olabilir?!" dedi ve benim Emir'in karşısına gelip adımlarını durdurmamla, o da bana uyum sağladı. "Ne var!" dedi Emir umursamaz bir şekilde. "Duydun mu bilmiyorum ama benim teyzemle, Murat Amca birlikteymiş, hatta teyzem Murat Amcadan hamileymiş, evleneceklermiş." Emir'in dudakları aralandı ve öylece kaldı. Şaşırmışa benziyordu. Yoksa bütün bu olup bitenlerden haberi yok muydu? Emir'in şaşkınlığına, Beren'de eşlik etmeye başlamıştı birkaç saniye sonra. Sonunda bir cümle kurabilmişti. "Ne, nasıl...yani, öyle bir şey...o-olamaz...ya Ne diyorsun sen?!" dedi ve beni bütün gücüyle omuzlarımdan iterken. "Ya...Ben olanlardan haberin vardır zannediyordum. Özür dile-" cümlemi tamamlamama izin vermeden koşarak okulun içine girdi. "Sen ciddi misin Kaan?" soru arkadaş grubundan, Elif'ten gelmişti. "Evet ciddiyim." dedim dalgın bir sesle.