"Did you answer Hendrix?" Sabi ni Dexter sa akin dito sa kusina.
Kami ngayon ang magluluto. By pair kasi ang duty dito sa kusina. Today is Saturday. It was our duty in the kitchen until Sunday.
Ito ang pinili ko kasi Saturday and Sunday are the day were buying stocks. You know i love shopping.
We decided this cooking schedule because sometimes we don't want the chef to cooks for us. The chef cook the same food for every day. I mean for example todat is monday and the chef cook adobo then for the next monday he will cook adobo again.
Every week we have the same food so nakakalaswa din minsan kaya tinanggal nalang namin. Being a son/daughter of the King and Queen can do whatever he/ she wants.
"Yes." I simply said.
"So thats why that fucker keeps on smiling." He giggled. "And it creeps me out. Seeing him smiling the wholeday it makes me vomit. Because that not his usual face."
"Why? What his usual face?" I honestly don't know that.
"You don't know? He's usual face is blank sometimes he looks annoyed or something you can explain. He rarely smile. And i see him smiling while passing me a while ago." Iling-iling nyang sabi sa akin at nag-umpusa nang hiwain ang mga spices.
We're cooking a adobong manok and afritada. May pritobg isda din kaming niluto.
Tinawanan ko nalang sya. Tiningnan ko ang bukana ng kusina at nakita ko si Justin.
“Hey! Dexter stop talking to my girlfriend!” sabi nya.
Napasinghap ako sa sinabi nya. Really? Infront of Dexter? Hindi ba sya nahihiya? Sa salitang binitiwan nyang iyon ay hindi ko mapigilang mamulahan sa pisnge. That asshole. I’ll kill him later.
“I’m not doing anything. Were just talking, so calm your nerves before you’ll decide to kill me. Chill. Okay?” explain ni Dexter sa kay Hendrix.
Hendrix na ulit ang tawag ko sa kanya. Tingin ko kasi wala namang tumatawag kanya nyan kundi ako lang naman. Kaya napagdesisyunan ko na ako nalang ang tatawag sa kanya. Para unique naman diba?
Tapos na ang pagluluto namin naghahanda na kami ng mesa. Wala pa din silang tatlo. Ewan ko nga kung dito kakain si kuya, eh. Minsan kasi pumupunta sya sa kanilang dorm upang bisitahin ang kanyang mga kaibigan. Eh, halos araw-araw na palaging busy nitong nakaraan. Wala na syang time sa kanyang mga kaibigan. Ako nga ganoon din. Hindi ko na nakikita yung dating room mate ko. Nakalimutan ko ang kanyang pangalan.
Nakakabagok nga dito sa mansion na ito. Kami lang din naman ang nakikita namin araw-araw eh. Maliban nalang sa mga magagandang mukha namin iyon nalang hindi masyadong nakakasawang tingnan. Sino ba ang magsasawang tumingin sa mukha namin?
“Nasaan si Justin? Nang mabasag ko ang mukha nya!” nahihingal na tanong ni Kuya. Ano naman ang kailangan nya kay Justin?
“Dito sya sa kusina kuya.” Sabi ni Dexter.
Dali-dali naman pumasok sa kusina si kuya. “Bakit mo naman babasagin ang mukha ko?” tanong ni Hendrix sa kanya.
“Kasi narinig kung kayo na raw ng kapatid ko! Aba hindi pwede to!” nagwawala na kuya. Natawa na lang ako sa gilid habang naghahanda ng tanghalian namin. ‘Cause it near twelve o’clock. Its already lunch time and Elle and Lily didn’t show up here in the dining area.
“Wala ka nang magagawa kuya. Payag na sila mommy eh. ‘tsaka wag mo na kaming guluhin. Maghanap ka nalang ng sa iyo.” Pagtatanggol ko kay Justin.
Namumula na sa galit si kuya, namumula na kasi ang kanyang mukha at ang kanyang tenga. Uling-iling nalang si kuya at nagwalk-out. Pag-aalis ni kuya hindi naman maipinta ang mukha ni Hendrix.
“Hayaan mo na muna ‘yun. Magpapalamig lang yun.” Pagpapakalma ko kay Hendrix. Mukhang nakatulong naman.
“Hay naku. Iba na talaga ang magagawa ng pag-ibig.” Makahulugang sabi ni Dexter na naka-upo na sa gilid ng mesa. May ngiti sa kanyang mga labi.
“Mararanasan mo din to.” Sabi saka tumawa ng mahina.
Finally after how many minutes of waiting. Bumaba na din sina Elle at lily. Sinalubong naman sila ni dexter ng tanong. Nagtanong si dexter kong saan sila galing at kung bakit sila natagalan. Sinagot naman sila ng mga babae na nasa taas lang nagbeuty rest lang daw.
Kumain na kami pagkatapos na mga tanong ni dexter. Pagkatapos namin kumain ay may kumatok sa pintuan. Binuksan iito ni Lily dahil sya ang malapit sa pintuan.
“Pinapatawag kayo kayo ho kayu ni headmaster.” Pagkatapos nyang magsalita ay yumuko sya bilang paggalang at umalis na. Naghanda na kami papunta sa office ni Headmaster.
‘Misyon na naman ba? Malamang. Common sense naman, Val. Paganahin ang utok wag puro bungnga lang.’ Sabi ko sa isipan ko.
Siguro tungkol ito sa mga stones na sinasabi nya noong nakaraan. Mayroon na akong ideya sa mga stones na ‘yan dahil pumunta akong library upang magresearch tungkol dyaan. Hindi naman ito mortal world kaya walang technology na ‘goggle’. Na madali mong mahanap ang impormasyon. Kanya-kanyng research ito.
“Pinatawag ko kayo sa misyon ninyo na ibibigay ko ngayon.” Sabi nya sa amin pagkapasok namin ng pintuan nya. Hindi pa nga kami naka-upo.
‘Ano na naman ‘’tong misyon na ito HM?” tanong ni Lily. Pagdating kasi sa mga tanong-tanong sa misyon ay si Lily ang number one dyaan.
“You will find the stones in different places. You all have a week to complete this mission. Dismissed.”ani nya.
****
Pasensya na kung ngayon lang ulit naka-pag-update.😀 May tinatapos kasi akong pelikula na panoorin kaya. At saka naglalaro pa ako ng ml?
Hope you all understand.😁
