Mabuti nalang at nakateleport kami kaagad bago pa tuluyang mabasag ang barrier na ginawa ko. Ang barrier na ginawa ko ay hindi din naman masyadong makapal dahil nga may tiwala ako sa aking mga kasama. Ngunit nalampasan pa din nila. Ibig sabihin lang noon ay masyadong marami ang kalaban na nagkakalat sa paligid.
Eh, kami ay anim lang. Hindi talaga nila ma kakayanan iyon. Tapos meron pang mga sibilyan na nagkakalat sa paligid. Bawal masaktan ang mga taong hindi sangkot sa away. Malaki ang pananagutan mo.
Ayaw mo namang madamay sila sa gulo o pati sila ay makasaksi ng gulo na galing pa mismo sa kanilang hinahangaang mga prinsipe at prinsesa. That is a disgrace to them.
"Are you okay?" Tanong ko sa bata.
Tumango lang ito bilang pagsang-ayon. Dinala ko muna sya dito sa palasyo. Para maalagaan nang mabuti. Pumayat din at medyo hindi na maganda ang anyo ng kanyang katawan.
At pwede din naman na alagaan nalang ng mga katulong dito sa palasyo. Marami naman siguro ang mag-aalaga sa kanya diba?
Bumalik ako sa kanila. Mabuti nalang at sa iisang lugar lang sila nagkakalat. Hindi mahirap hanapin. Pag tumingin ka sa paligid bawat sulok ay makikita mo n agad sila.
Pansin ko na wala nang masyadong tao dito banda. Siguro pinaalis na nila dahil ayaw naman nila na madamay sila sa gulo.
Hanggang ngayon patuloy padin sila sa pakikipaglaban sa nga dark users. Si Elle ay nakikipaglaban sa kanlurang bahagi ng paligid. Samantalang si Lily ay sa kaliwang bahagi. Si Justin ay nasa norte at sa timog naman si Dexter. Habang si kuya ay nasa gitna dahil nagbabantay sya sa mga hindi nakikita nila makikita.
Ganoon ang senaryo nila pagdating ko. Dito ako nagteleport sa kung saan ko umalis. Dito ako sa bahay nung bata at hindi ko na talaga maatim na tingnan nalang sila na nakikipaglaban. Samantalang ako dito tumitingin lang?
Napabuntong-hininga ako at binitawan ang mga salitang.
"¡Que todo el espíritu oscuro desaparezca a mi vista!"
"!Piérdase"
After, as i said that. The time froze and the dark users slowly vanished into ash and being blown by the wind.
Ang nga tao ay humihinto sa kanilang mga ginagawa. Ang taong nag-iigib sa balun ay napahinto. Gusto ko matawa sa kanya ngunit pinipigilan ko lang ang aking sarili. Kasi baka mawala ako sa aking konsentrasyon.
Ang batang nadapa ay hindi tuluyang nadapa dahil sa salitang binanggit ko. Nilapitan ko ito at tinulungang tumayo.
Noong nawala na lahat ng ang mga dark user ay bumalik na sa dati ang takbo ng oras. It was automatic.
"What happened!"
"Anong nangyari!"
"Ano yun!"
Sari-saring bigkas ang narinig ko pagbalik ng oras. Wala silang idea kong anong nangyayari. Bigla nalang huminto ang oras tapos nawala na lahat ng mga dark users. Hindi pa ba yun kahina-hinala?
Wala ka pa bang makikitang iba sa paligid, diba meron? Kaya siguradong marami ang nagtataka kung ano ang nangyari. Maliban sa akin dahil ako naman ang may gawa noon.
Makalipas ang ilang minuto na-absorb na nila ang nangyari sa nakaraang nga minuto. Nakita ako ni Hendrix, lumapit sya sa akin.
"Are you okay?" Ani nya sa akin.
Bakas sa mukha nya na nag-aalala sya. His eyes were full of worry. Yung tipong hindi nya aalitanahin makita nya lang na maayos ako. Parang ganoon diin ang sinasabi ng kanyang mukha.
"I'm fine. I'm in one piece so." I said while shrugging my shoulder.
"Damn! You can make a joke in a situation like this?" He said full of frustration.
I chuckled and just hugged him to make him satisfied that I'm totally fine. I didn't got hurt because i have a reason to live.
He just beside me. Abot tanaw ko na, abot kamay ko pa. Kung dati ay nasa panaginip ko lang na magkaroon ng the one ngayon nasa harapan ko na. Sigurado na ako na sya na talaga yun.
I don't think I can find more than him. He is enough for me. I just wish that this chaos will end soon. Sooner than i expected.
But it will not happened when no one is moving or no one is stopping him. You know whose I'm telling. It's Chester, the evil one.
Nararamdaman ko na unti-unti na syang kumakalma mula sa yakap ko. I'm happy that my hug can shut him down.
"Ahem! Nandito pa kami! Baka naman pwede iyang maputol!" Rinig ko sigaw ni Elle sa malayo.
"Tse!" Sigaw ko.
"Tsk! They're just jealous on what we have."
Kinurot ko sya ng sabihin nya iyon. Tama naman sila. Hindi lang naman kami ang tao sa lugar na iyon. Nandyaan sila tapos may mga sibilyan na nakapalibot sa kilid ng kanilang bahay.
Sinalubong namin sila nang magkahawak ang mga kamay. Lumapit na din sila sa amin.
"Elle, may napansin ka?" Tanong ni Lily.
"I think i know what your pointing out!" Sabi ni elle.
Nabulungan ang dalawa. Nagbubulungan habang tinitingan ako?
I raised my eyebrows saying 'what are you talking about?'.
And they are just laughing i don't know what is the reason. There's nothing to laugh about.
"Can you get your fucking hands off on my sister hands, man!?" Sabi ni kuya.
Napansin nya siguro na maghawak kami ng kamay.
"Oopps! I don't know how!? It feels like they were being magnetic." Hendrix teased kuya.
"Arrgghh! Can you just get it off?" He said while trying to hold my hand.
"Why are you so frustrated?" I asked him.
"I still want to bonding with you. It just you and me." He said.
Wow! His reason is very far from my question to him. What is the connect?
"What is the connection of your answer to my question?" I said.
Nilagay ko sa dibdib ko at pinag-krus ito. Hinarap ko sya.
"Well. I just don't want a competition with your attention." He said. His kinda sad.
"You can get your attention when you want it. You won't have a competition for it. We're blood related. Well iba na ang usapan pag-boyfriend ko na." I said.
"Kita mo na! Lumabas din sa bunganga mo!" He said. Galit na talaga sya. Kung kanina ma kaya ko pang kontrolin yun ngayon ewan ko nalang parang hindi na. Pero i try my best.
"You will get your attention. Like what you asked. Kuya, I'm not a child anymore. I'll be turning eighteen soon." Pag- aalo ko sa kanya.
Well that true. This coming sunday. Dad will going to announce to everyone in the society that he finally found me. His long lost daughter. And his only daughter.
His daughter who shredded his tears for almost twelve years. His only daughter who love her so much.
"Yeah. You'll be turning eighteen soon and you can have your decision freely. No one will going to against you because your at age. That what I'm afraid of." He said.
Halata sa boses nya na he was longing for how many years we lost. Kung sigurk hindi ako napunta sa mortal world hindi siguro nangyari ang mga ito. Mas close pa siguro kami.
Pero kong hindi din iyon nangyari hindi kami magkakilala ni Hendrix. We can still know each other when the fate allows.
But I'm happy that this is my fate. Except for one that I'm not happy is that Chester and his men were destroying the peacefull of the Kingdoms.
"Enough of fighting! Let's go back to the palace." She said.
"Mom!" Kuya and I chorus.
In just one snap were here at the palace. I went to kuya ang hugged him and say sorry for i just said.
