Cry In A Cold City [Baguio Series #1]

Chapter 27

Chapter 27

Bigla akong napatayo sa nabasa ko habang nakatingin sa phone. Tiningnan ko ang TV pagkatapos ay bintana. Hindi ko alam kung anong gagawin ko! Lalabas ba ako? Or magkukunwaring tulog na? Pero na-seen ko ang message niya!

At the end, tumakbo ako papuntang kwarto para kumuha nang manipis na blazer, naka pajamas na kasi ako at baka lamigin ako sa labas.

Paglabas ko sa bahay ay nakasandal siya sa kotse niya habang hawak-hawak ang cellphone niyang nakailaw. Mukhang may hinihintay sa cellphone niya dahil sa seryosong titig nito.

"Hi? Good evening?" Naiilang na bati ko sakaniya kaya napa-angat na ang tingin niya, umayos na rin siya ng tayo.

"Good evening," kasing lalim ng gabi ang boses niya. "How was your exams?" Dagdag na tanong niya.

"Ah. Good? I think?" Naiilang pa rin akong kausapin siya dahil alam ko sa sarili ko na meron pa at alam ko sa sarili ko na mali ang ginagawa ko ngayon.

"That's good then," tumango siya na para bang nakahinga ng maluwag dahil sa sinabi ko. "Final defense tom?" He probably knew it from Gail.

"Ah yeah," bahagya akong tumango. Tumango siya sa sagot na para bang naghihintay na ako ang magsalita "Ahm. Bakit pala? Kakauwi lang nina Gail." Hindi ko alam kung ramdam niya ba ang pagkailang ko sa pagsasalita at galaw ko ngayon.

"I know," dahan-dahan akong tumango sa sinabi niya. Alam naman pala niya, so bakit nandito pa siya? "Iniiwasan mo ba ako?" Namilog ang mata ko sa tanong niya.

"Huh? Ano?" Hindi makapaniwalang tanong ko dahil sa kaba "Hindi. Bakit naman?" Pagdedeny ko pa. Bakit ko aaminin na iniiwasan ko siya?

"You're not replying to my messages." Seryosong sabi niya sa akin na para bang hindi siya naniniwala sa pagsisinungaling ko.

"Huh! Pinagsasabi mo? Nagrereply naman ako ah? Haha." Naiilang pa akong tumawa pero mali ata ang naging desisyon ko.

"You're not." Pangontra niya sa akin. Bumuga ako ng hininga bago siya sinagot.

"You're just hallucinating!" Pagdadahilan ko pa. "Nagrereply kaya ako, hindi nga lang madalas dahil busy. Graduating e. Tiyaka bakit naman kita iiwasan?" Dinagdagan ko pa ng tawa baka sakaling mawala ang pagiging seryoso niya.

"Oo nga, bakit naman?" Sarkastikong tanong niya sa akin. Nawala ng kaunti ang naiilang at pilit na ngiting iginagawad ko sakaniya.

"Iyan lang ba yung pinunta mo rito?" I tried to sound kind as much as I could, so he would not be offended.

"I was just about to ask for your help." He suddenly looked away feeling guilty.

"Help for?" Nagtatakang tanong ko. Kung tungkol sa med, he doesn't need my help. In fact, I'm the one who need his help when it comes on medicine.

"To surprise Gail?" Napaiwas ako ng tingin dahil sa sinabi niya. Nakaramdam din akong biglang tumusok sa puso ko.

Of course why would he come here? To see me? To make sure I'm avoiding him? Of course not! He's here because of Gail. Because I am her best friend.

Ilang segundong katahimikan ang bumalot sa amin kasabay ng pagyakap ng malamig na simoy ng hangin sa gitna ng gabi. Napatingin ako nang may bumasag sa katahimikan namin.

"Daisheen?" Napatingin ako kay mama na ngayon ay kakababa lang sa taxi. Kasunod niya si Papa.

"Ma." Bati ko sakaniya na kinakabahan dahil nasa harapan ng bahay namin si Jonas.

"Good evening po." Magalang na bati ni Jonas sakanila. Tumingin ng seryoso sakaniya si papa habang nginitian siya ni mama.

"Good evening din, iho." Bati pabalik sakaniya ni mama.