Medya: comethru - Jeremy Zucker
Selammmmm, bu fici çok seviyorum🥺
Yorumlarınızı da öyle 🤭😉
Hadi iyi okumalarrr çok konuşmadan bölüme geçelimmm~
"Ben Kim Taehyung. Tanıştığımıza memnun oldum."
Şaşkın bakışları daha da ileri bir boyuta taşınmış bir şekilde, kelimenin tam anlamıyla balık gibi bakıyorken dayanamayıp kıkırdadım. Çok sevimli gözüküyordu.
Demek şaşkınken ve uykuluyken böyle gözüküyordu.
Bu bakışları birkaç saniye daha devam etti ve şaşkınlığından sıyrılması vücudunun titreyişini de beraberinde getirmişti. Rüyalar aleminde gerçekliğe dönmüş gibi irkilmiş ve bir anlık titremişti bedeni.
"Taehyung? Ne yapıyorsun burada?"
Ve başka bir gerçekliğin farkına varıp elleri anında yüzümü buldu.
"Ateşin yok iyi misin? Nasıl hissediyorsun? Güzelce dinlendin mi? Hastaneye gittin mi? Umarım iyisindir."
Yavru köpek bakışlarıyla ve hızlıca kullandığı kelimeleriyle bir kez daha kıkırdadım.
O an bir başka gerçekliğin farkına varmıştım. Onu kırmama rağmen beni bırakacak birisi değildi. Çünkü şu an yanında affedilmek için bulunup ona bakarken bile beni çoktan affettiğini gösterircesine bakmıştı yüzüme. Her şeyi unutmuş, hiçbir şey yaşanmamış gibi yaparak bir kez daha bana verdiği değeri göstermişti.
Hasta olup olmamamla ilgileniyordu?
Bu çocuk karşıma nasıl çıkmıştı, dünyada nadir olan mucizeler nasıl bana denk gelmişti bilmiyorum ama bu durumdan fazlasıyla memnundum.
"Merak etme iyiyim. En azından daha iyi hissediyorum-"
Elini hızla sallayarak beni susturdu ve lafı tekrardan devraldı. Susturmasına anlam veremediğimden biraz garip olan bakışlarımı -göremesem de şu an garip baktığıma emindim- yüzüne diktim.
"Tamam tamam sesini yorma daha fazla kıyamam sana. Sesin normalde de kalın ama şu an hem kısık hem de pürüzlü olunca daha da kalın çıkıyor bu yüzden konuşmana gerek yok bana bir bakış at ne demek istediğini şipşak anlarım ben, söz."
Sonundaki sevimli konuşmasıyla elimde olmadan kocaman gülümsedim.
Hayatımda ilk defa sabah olmasına rağmen bu kadar gülüyordum. Sabahları gülümsemek normal miydi?
Arkadaşı olan insanlar böyle mi oluyordu? Her an gülüyorlar mıydı?
Eğer öyleyse arkadaş olmak harika bir şeydi.
Ona takılmak istediğimden gözlerimi kısarak bir bakış attım ve başımı ne demek istiyorum şu anda dercesine salladım.
"Şu anda diyorsun ki Jeongguk vay canına ne kadar da yakışıklısın seni tanımak benim için büyük bir onur. Seni çok özlemişim şu iki günde, iyi ki karşımdasın."
Dudaklarımı birbirine bastırarak gülüşümü engellemeye, ciddi durmaya çalıştım. Bunun üzerine Jeongguk devam etti ve göz kırpıp yandan gülüşüyle konuştu.
"Doğru tahmin ettim değil mi? Harikayım."
Bu sefer gülüşümü engellemeye çalışmadım ve dudaklarımda hakimiyet kurmasına izin verdim.
"Harika olduğun nokta hayal gücün sanırım. Geniş bir hayal gücü. Tebrik ettim doğrusu."
Dudaklarını büzdü. Birkaç saniyeliğine onu kırdığımı düşündüğümden yüzüm düşmüştü. Sadece dalga geçiyordum. Alınmış mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mister Right | Taegguk ✓
Fanfiction"Satürn etrafında dönen diğer beş gezegendense, güneş etrafında dönen ufak Merkür olmayı tercih ettim." Eşcinsel bir ailenin çocuğu olarak büyüyen ve hayatında peşine düşecek bir mutluluk bulamayan Kim Taehyung'un hikayesi. *Namjin
