22| Until we're grey and old

8.3K 1K 1.3K
                                    

Merhabalarrrr

Nasılsınız umarım keyfiniz yerindedirrr

Önceki bölüm tepkilerinize o kadar mutlu oldum ki arkadaşlar cidden uzun zamandır hem duygulanıp hem de mutlu olmamıştım, çok içten yorumlar geldi ve çok sevindim. 1k yorumu aştı ilk defa bir bölüm

Ayrıca daha önce hiç görmediğim kişileri bile gördüm, sessiz okucularımı konuşturunca vay be biliyorsun işini Jeongguk'um dedim hfdbjknjvnlmfl

Neyse mutluluğumuzu gösterdiğimize göre bölüme geçelim hemen, iyi okumalar canlarımmm

"Seni şu zamana kadar gelmiş olan tüm arkadaşlarımdan daha çok seviyorum, senden çok ama çok hoşlanıyorum güzel gezegen."

Nefes alışverişleri, bir anda belirginleşen sesler. Kalp atışımın elle tutulur hale gelip kulaklarımın uğuldaması, ellerimde karıncalanma...

Hepsi bir anda olan ve beraber gerçekleştiklerinden engelleyemediğim tepkiler olmuştu. 

Üzerime gelinmişti, birkaç cümle, içinde yıldızları barındıran gözlerin attığı bir bakış ve bedenimin tepkileri; hepsi bana ihanet etmişti. 

Hoşlanmak, sevmek, bu kelimelere ailem sayesinde sık sık yakından tanık olsam da hiç başrolü olacak kadar yakından tanışmamıştım. Hiçbir zaman birinin hoşlanacağı ya da seveceği birisi olmamıştım. 

Bu yüzden iri gözlerimle ve tuttuğum nefesimle Jeongguk'un yüzüne bakarken ani bir tepki verip mantığımı elden bırakmamak için kendimi zorluyordum.

Ortada bir mantığımın kalması ise meçhuldü. Zira aklımın yerinde olduğu pek söylenemezdi. 

Bunu belli edercesine birkaç dakikanın ardından tepki verebilmiştim. Vermiştim vermesine ama keşke cümle de kurabilseydim.

"Ben, sen, Jeongguk, ne?"

Konuşma çabamla beklemediğim bir şey olmuştu ve Jeongguk gülmeye başlamıştı. Az önce gözlerinden yaşlar akan çocuk şimdi gülüyordu.

O da benim gibi iyi değil miydi acaba? Tepkileri birbirine mi girmişti?

İri gözlerimle ona bakmayı sürdürdüğümde gülüşü kahkahaya dönüşmüştü ve benim de gözlerim daha da irileşmişti.

Tam şu an neler oluyordu? Ben bir rüyada mıydım? Ya da kamera şakasına maruz kalmıştım da tepkimi mi çekiyorlardı? Ondan mı Jeongguk gülüyordu şu anda?

"Jeongguk? Ne oluyor? Neden gülüyorsun?"

Bir süre gülmeye devam etti ve yavaş yavaş da olsa nefes almaya başlayıp sakinleşince gözlerinden akan yaşları silerken konuştu.

"Taehyung üzgünüm bu kadar gülmemeliydim ama o kadar garip bir durumun içerisindeydik ki ve o kadar dehşete düşmüş bir şekilde şok içinde baktın ki bana dayanamadım."

Yüzümdeki ifadenin değişmediğine emindim ve buna engel olamayarak ona bakmayı sürdürüyordum. 

Her konuda yol göstericim olan kişi bu anda da bana yardım etmeye karar vermiş olacak ki kolumu tuttu ve nazikçe tekrardan oturttu beni. Bu durumda yol göstericimin o olması garipti ama o kadar çok salak gibi hissediyordum ki bunu düşünecek bir halde değildim.

"Tamam, ikimiz de sakinleşelim tamam mı? Ben de şu an çok gerginim ben de saçma davranıyorum ama derin nefes alıp düzgünce konuşalım evet."

Mister Right | Taegguk ✓Where stories live. Discover now