Mister Right | Taegguk ✓

32| Even when we're ghosts

Bölüm şarkısı: At My Worst - Pink Sweat$ (medya🥺💜)

"Nasılsın bakalım görüşmeyeli? Çok uzun zaman oldu hayatında bir şeyler değişmiş olmalı. Değişimleri dinlemek için sabırsızlanıyorum."

Karşımda bana geldiğim andan beri gülümseyerek bakan psikoloğuma karşı ben de hafif bir tebessümle başımı salladım. Dediği gibi uzun zaman olmuştu görüşmeyeli ve ne yalan söyleyeyim onunla konuşmayı ben de özlemiştim.

Yanımda kişisel psikoloğum gibi olan bir flörtüm vardı. Beni her an dinlemeye hazırdı ve onunla konuşurken rahat ettiğim de bir gerçekti ancak hiçkimsenin haberinin olmadığı psikoloğum olan babasının başka bir etkisi vardı. Bazı konuları Jeongguk'la konuşmaktan çekinebiliyordum. Bu noktalarda babası devreye giriyordu ve bana çok iyi tavsiyelerde bulunuyordu.

Dışardan bakan üçüncü bir göze güvenip çekindiğiniz şeyleri anlatmak normalden daha kolay olabiliyordu. Hayatınızdan biri olmadığından tavsiye alması rahattı ve bu durumun onun için de geçerli olduğuna emindim. Beni ve çevremdekileri tanımadığından- ya da tanımadığını düşündüğünden- olayları en mantıklı şekilde inceleyip yorumluyordu.

Buraya gelmek en başından beri doğru bir karardı ve uzun zamandır gelmiyor olmanın eksikliği hissediliyordu.

"Sizinle konuşmayı ben de özledim Bay Jeon. Bu aralar hayatım garip bir şekilde çok yoğun bu yüzden bir türlü yanınıza uğrayamadım."

Doktor Jeon oturduğu yerde hafifçe öne kayarak ellerini çenesine koydu ve merakla yüzüme baktı.

"Hayatın çok mu yoğun? Vay canına benimle bu yoğunluğun iyi mi yoksa kötü mü olduğunu paylaşmak ister misin?"

Başımı salladım ve uzun konuşacağımın bilincinde olduğumdan öncesinde dudaklarımı birbirine bastırıp nefesimi ve ne konuşacağımı toparladım. 

"Hayatım o kadar garip bir şekilde ilerliyor ki hiçbir şeye iyi veya kötü diyemiyorum. Önceden bu konuda daha nettim. Güzel şeyler nadiren olurdu ve kötüye rahatlıkla kötü derdim. Son zamanlarda kabuslarımda bile yaşamak istemeyeceğim bazı şeyler yaşadım ancak tüm bunlara rağmen hayatım çok kötü diyemiyorum çünkü dengeyi sağlamamda yardımcı olacak bazı yeni duygulara sahibim."

Bay Jeon öncekinden daha ilgili bir şekilde bakmaya başlayınca dudaklarımı ıslatıp sessiz bir nefes verdim ve öncekinden daha hızlı bir şekilde konuşmaya başladım.

"Daha önceden anlattığım beni sevdiğini söylediğim en yakın arkadaşımla aramda bazı yeni gelişmeler yaşandı. Ona arkadaşlıktan başka duygular hissettiğimin farkına vardım ve bunu ona da itiraf ettim."

Bay Jeon'un gözleri irileşince ve bu gerçekleşir gerçekleşmez konunun baş öznesi olarak bahsettiğim kişiye benzer bir ifadeye bürününce her şeyi boş verip başımı önümdeki masaya vurmamak için kendimi tutmak zorunda kaldım. Her yerde onu görüyordum resmen. Bu iyiye işaret değil gibiydi.

"Vay canına! Demek anlayamadığını söylediğin aşkı tatmaya başladın. Bunu fark etmen nasıl oldu peki? Genelde aşka inanmayan insanların birine karşı romantik duygular beslediklerini itiraf etmeleri zordur. Sen bu süreci nasıl geçirdin biraz bundan bahsedebilir misin?"

"Açıkçası zorlu bir süreçti ve kolayca kabullenemedim. Daha önce arkadaşım olmadığından ve arkadaşlığın nasıl olduğunu bilmeğimden bahsetmiştim. Bu yüzden hissettiklerimin arkadaşça mı yoksa romantik anlamda mı olduğunu anlamak biraz zordu. Bunu anlayabilmek için biraz onu inceledim biraz da kendi iç dünyamda yolculuğa çıktım. Onun arkadaşlığından keyif alıyordum ancak bazen bazı anlar oluyordu ki bu arkadaşlık mı acaba diyordum. Onu sadece arkadaşım olarak seviyor olsaydım baktığım her yerde onu görür müydüm? Okuduğum kitaplarda ana karakteri istemsizce o olarak hayal eder miydim? Yanımda olmama düşüncesi kalbimi bu denli kırar mıydı? Ya da sevmediğim kıskançlık hissini arkadaşımken de bu denli yoğun yaşar mıydım soruları dolaşıp durdu.