Mister Right | Taegguk ✓

8| You were throwing up

Our Last Night- I've Never Felt This Way

(Şarkıyla birlikte okumanızı tavsiye ederim)

İyi okumalar ~

Hasta olacakmışım gibi hissediyordum. Her sene yılın bu dönemlerinde hasta olurdum. Havalar soğumaya başlayınca her ne kadar giydiklerime dikkat de etsem bunu engelleyemezdim.

Üzerimdeki kırgınlığın sebebi buydu. Hiçbir şey yapmak istemiyordum. Normalde de canlı biri değildim ama her zaman yaptığım aktiviteleri yapasım da yoktu. Kitap okurken uyuyakalacakmış gibi hissettiğimden en sevdiğim şeyi yarıda bırakmış ve teneffüslerde uyumuştum.

Öğle teneffüsünde alnımı ova ova yemekhaneye inerken yanıma gelen bedenle irkildim. Uykulu ve dalgın bir şekilde merdivenleri indiğimden adım seslerini duymamıştım.

Taeyong şaşkın bakışlarıyla konuştu.

"Taehyung iyi misin? Uyuduğunu görünce rahatsız etmemek için yanına gelemedim teneffüslerde şimdi hazır dışarı çıkmışken sorayım dedim."

Gülümsedim hafifçe.

"Teşekkür ederim sorduğun için, hafif bir kırgınlık var üzerimde. Hasta oluyorum sanırım."

Gözlerini kocaman açtı ve kolumdan tutup hızlıca yemekhaneye girmemizi sağladı. Ben de tepki veremeden şaşkınlıkla onu takip ettim.

Salak gibiydim cidden.

Köşedeki masalardan birine oturttu ve bekle dedi. Ben de kocaman olmuş gözlerimle başımı salladım. Birkaç dakikanın ardından yemeklerin dolu olduğu bir tepsi ile geldi.

"Bunların hepsini bitir Taehyung. Özellikle sıcak aldım hemen ye soğumadan. Ah unutmadan, çay almaya gidiyorum şimdi. Döndüğümde tepsinin yarısını bitirmiş olarak görmek istiyorum seni."

Alık alık ona bakarken dediğini yapmış çay almak için yemekhaneden ayrılmıştı. Bakışlarımı tepsime çevirdim.

Ben bunları nasıl bitirecektim? Çok fazla yemek vardı bunları bitirmem sonrasında mide fesadı geçirecek olmayı kabul etmem demekti.

Çok hoşlanmasam da önümdeki çorbayı yavaş yavaş içmeye başladım. Çorbanın yarısına geldiğimde elindeki kocaman kupayla Taeyong yanıma geldi.

"E daha çok az yemişsin?"

Başımı salladım hemen.

"Taeyong ben normalde de bu kadar yiyemiyorum, o kadar zahmet edip getirdin ayıp olmasın diye yedim ama daha fazla yiyebilir miyim bilmiyorum. "

"Sana eşlik edebilir miyim o zaman?"

Masumca bakan gözlerini reddedemezdim. Başımı salladım bu yüzden.

Birkaç kaşık aldığım pilava uzanınca hemen elimi uzatıp almasını engelledim.

"Az önce ondan yedim birazcık ve dediğim gibi hasta hissediyorum. Sana da bulaşabilir benim yüzümden hasta olmanı istemem."

Güldü.

"Sonrasında yüzüme tokat atacağını düşünmesem şimdi yanaklarını sıkardım. Çok sevimli gözüküyorsun."

Gözlerimi kocaman açıp ellerimi yanaklarıma götürdüm.

"Böyle bir şey yapmayı aklından bile geçirme."

Suçsuzmuş gibi iki elini havaya kaldırdı.

"Tamam tamam merak etme yapmayacağım."

Sonrasında bir süre sessizlik oluştu aramızda. Ben çayımı yudumladım sakince, o da dokunmadığım yemekleri yedi. Çayımın sonuna geldiğimde dalgınca bardağın dibini incelerken Taeyong'un konuşması ile irkilip bakışlarımı yüzüne çıkardım.