GÖLGE KANI

BÖLÜM 6: KIZ ÇOCUĞU

Hellooooooo!

Nasılsınızzz???

Umarım iyisinizdirrrr!

Ben de iyiyimmm!

Bölüm geçmeden önce alttaki o minnoşu aydınlatsakkk!

İyi okumalar dilerimmm!

🌜🌚🌛

"Belki de küçük bir kız çocuğu gibi davranmamın sebebi hiç çocukluk yaşayamamamdır. Bu yüzdendir tüm saçma kararlarım."

🌜🌚🌛

Herkes toplanmış bize bakıyordu. Bakışların hepsinde eğlence ve beklenti vardı. Hepsinde sorular vardı. Kim bu gizemli kız, diyorlardı. Kim olduğumu şu sıralar ben de bilmiyordum. Sahi kimdim ben?

Yeşil gözlerine bakarken gözlerim kıstım. Siyah saçları ve beyaz teni gözlerini ön plana çıkarıyordu. Keskin yüz hatları yeşil gözlerini tatlı olmaktan çıkarıp bir avcıya çeviriyordu. İri ve kaslı bedeni de bu bakışları destekliyordu. Gözlerine baktığımda içime derin bir ürperti yayıldı. Tüylerim diken diken olmadı ama kalbim, işte o diken üstündeydi. Kimdi bu adam?
Başımı iki yana sallayıp insanlara döndüm. "Gösteriyi çok beğendiğinize eminim." Gözüm Sharon'a kaydı. "Biz de oynarken çok eğlendik." Hırçın bir kedi misali üzerime atılırken yanımdaki adam önüme geçti. Bendeki yürek de...

"Sakın. Kanın aktı. Oyun bitti." dedi burnundan artık akmayan kana hitaben. Gözlerine baktım. Orada derin bir hırs vardı. Orada yatan kızgın, çok ama çok kızgın bir kadın vardı. Bana son kez nefretle bakıp arkasını döndü. Son kez Marcus'a baktıktan sonra okulun girişine doğru hiddetle yürüdü. Birilerini, bir şeye çok öfkeliydi. Asıl sebeplerden biri de Marcus idi. Başka bir sebebi daha vardı ama bu beni ilgilendirmiyordu.

"Kadınlar..." dedi Caleb Sharon'un arkasından son bir bakış atıp. "Tehlikeli yaratıklar." Yanıma gelip gözleriyle beni kontrol etti. "İyisin değil mi?" Başımla onu onayladım.

Adama döndüm. "Teşekkür ederim." dedim gözlerini içine bakarak. Bir şey arıyordum ama ne aradığımı ben dahi bilmiyordum. Bu tehlikeli bir histi. Gerçi şu sıralar tehlikeli olmayan ne vardı ki?
Dudakları kalbimdeki avcıları ayaklandıran tehlikeli kıvrımlar kazandı.

"Aiden." Başımla onu onayladım. O zaten benim adımı biliyordu.

"Tanıştığıma umarım memnun olurum." dedim kalbimde canlanan hisleri susturarak.

"Umarım." dedi gülümsemesini büyüterek.

"Biz pek olmamıştık." dedi Marcus aynı bana baktığı nefretli gözleriyle Aiden'a da bakarken. Başımı iki yana sallayıp Aiden'a baktım. Aynı nefretli gözler onda da vardı.

"Nefret pek bana uygun değil. İkinizin arasında kayna..."

"Arada kaynayacağın bir ikili ortada yok." Ortalık bayağa kızışıyordu. Bir de araya benim girmeme gerek yoktu.